Bókabrúðkaup

Jæja, þá er búið að splæsa saman framkvæmdastjóra og fjármálastjóra Forlagsins. Giftingarathöfnin fór afskaplega vel fram, með leikupplestri úr Ljóðaljóðunum (nýja biblíuþýðingin auðvitað!) og hvaðeina. Og þar sem veislan var haldin í Kópavogi of all places, eins og Guðrún Á Símonar sagði um árið, og brúðguminn er enn meiri 101-maður en ég (sveitin byrjar um það bil við Tjörnina í hans huga, ég set þó mörkin við Elliðaár og Fossvogslæk), þá fengu kirkjugestir afhentan nestispoka við útgöngu.

Reyndar vantaði kort í pokann en allir komust þó á leiðarenda og þarna fór fram hin fínasta veisla, þar sem vel var veitt í mat og drykk. Bækur á borðum og rithöfundur sá um veislustjórn. Nóg af öllu og engin þörf á að breyta vatni í vín eins og í Kana forðum (eins gott kannski, það voru svo margir starfsmenn Forlagsins með vatn í vínglösunum sínum). Á eftir dugði ekki minna en tvær hljómsveitir, önnur (Ljótu hálfvitarnir) svo fjölmenn að maður fór ósjálfrátt að velta því fyrir sér hvort stofnun hennar ætti sér svipaða sögu og upphaf Skriðjöklanna sálugu.

Ég fór heim um miðnætti en þá var dansinn enn í fúllsving við undirleik Moonboots. Þetta var semsagt sérlega skemmtilegt brúðkaup og ég þakka bara kærlega fyrir mig. Og óska brúðhjónunum enn og aftur til lukku, náttúrlega.