Vín og friður

Ég ætlaði að fara að elda mér kvöldmat áðan þegar ég áttaði mig á að mig langaði í rauðvín með matnum. Sem hefði verið allt í lagi ef ég hefði átt rauðvín, en það átti ég bara ekki. Ekkert sem ég tímdi að opna allavega.

Nema svo mundi ég að það var fjáröflunarkvöldverður í Friðarhúsi í kvöld og Systa ætlaði að elda paellu og fleira góðgæti. Friðarhúsið er úti á næsta horni svo að segja. Málið leyst.

Þannig að ég fór og fékk að sitja næstum ein að soccaratinu (skorpunni á botninum á paellunni. Namminamm.

Og hitti konu sem sagðist hafa haldið að ég væri minnst níræð (held að hún hafi ekki verið að meina að ég liti út fyrir það, fremur að hún hafi sett mig á svipaða hillu og Helgu Sigurðar), fékk boð í sextugsafmæli á næsta ári og - jú, rauðvínið sem mig langaði í.

Gott mál. Ég fór samt þegar farið var að syngja Nallann. Ég er orðin svo mikill krati með aldrinum.