Hnetustingir

Gagnlega barnið og fjölskylda komu í mat í gærkvöldi. Kjúklingakjuðasalat og kúskús með papriku og kjúklingabaunum. Sauðargæran er einstaklega hrifinn af kjúklingabaunum - eins og reyndar flestum öðrum baunum - og einbeitti sér að því að tína þær úr kúskúsinu (hann borðar reyndar kúskús en baunirnar voru meira spennandi). Kvartaði yfir því að það gengi illa að einangra þær með gaffal að vopni. Ég sá að þetta var rétt hjá honum og mundi þá eftir hnetustingjunum mínum. Náði í einn slíkan og hann reyndist sérlega vel fallinn til kjúklingabaunaveiða.

Hnetustingur (nutpick) - ef þið vissuð það ekki - er ekki alveg standard borðbúnaður en ég á samt sett með átta svoleiðis. Silfurhúðuðum meira að segja. Þetta eru mjó verkfæri með sveigðum oddi, sérstaklega ætluð til að krækja hnetukjarna út úr hnetuskeljum sem búið er að brjóta. Ég fann bara eina mynd á netinu; þessi er ekkert sérlega líkur hnetustingjunum mínum, sem eru með mjóu, sívölu og mynstruðu skafti og litlum krók á endanum.

Eina ástæðan (fyrir utan náttúrlega alkunna sérvisku mína) til þess að ég á svona sett er sú að þegar ég var að byrja að versla á Ebay keypti ég nokkra hluti til að athuga hvernig viðskiptin gengju fyrir sig - hnetustingjasettið var það allrafyrsta sem ég keypti; kostaði einn dollar plús fimm dollara sendingakostnað, ef ég man rétt. Mér þóttu það góð kaup. Ekki að ég hafi notað hnetustingina mikið - kannski aldrei fyrr en þarna - en bara það að eiga hnetustingjasett er nokkurs virði.