Það er ekkert gaman að liggja í rúminu með bullandi kvef og hita og ekkert í fréttum nema HABL-veikin (eða SARS eða hvað hún heitir), dauðsföll, faraldrar, sóttkví og skelfingar. Ég veit ekki nema ég fari að endurskoða lífslíkurnar sem prófið hér að neðan gaf mér ef mér líður ekki skár á morgun.

Ég meira að segja hafði hvorki þrek né matarlyst til að elda vindalooið sem ég ætlaði að hafa í kvöldmatinn til að rífa úr mér kvefið. Efnafræðistúdentinn matreiddi ofnbakaða ýsu með tómötum og kjúklingabaunum handa sér og vini sínum og þeir létu vel af. Núna erum við að horfa á Harry Potter, sem er svosem ágætt. Til allrar hamingju misstum við af Halldóri Ásgrímssyni að syngja. Spaugstofugrínið frá því fyrir viku er eiginlega hætt að vera grín, nú er bara súludansinn eftir.

Efnafræðistúdentinn má nú bíða eitthvað ef hann ætlar að yfirtaka íbúðina eins og hann hefur talað um. Ég tók dauðaprófið hjá thespark.com áðan og samkvæmt því á ég nokkur góð ár eftir:

You can expect to die on:
October 13, 2031
at the age of 74 years old.

On that date you will most likely die from:
Cancer (25%)
Alcoholism (13%)
Alien Abduction (12%)
Heart Attack (11%)
Suicide (11%)
Homicide (5%)

Uppskriftirnar frá í gær, já ... ja, hér er allavega sú fyrsta. Ég hefði hugsanlega haft kjúklinginn á grillinu allan tímann ef veðrið hefði verið betra en það var svo mikil vindkæling að ég treysti mér ekki til að reikna grilltímann út fyrir víst svo að ég sauð hann fyrst til öryggis. Reyndar er ég líka smeyk um að hann hefði orðið fullsaltur fyrir minn smekk ef hann hefði ekki verið soðinn fyrst, eða allavega skolaður mjög vel og síðan þerraður, mér hefur stundum fundist reyktur kjúklingur heldur í saltara lagi ef hann er settur beint í ofn og steiktur, en ég er reyndar ekki mikið fyrir mjög saltan mat, nema í undantekningartilvikum.

Auðvitað má nota hvaða grillsósu sem er til að pensla fuglinn, eða sleppa því bara alveg. En mig langaði að hafa hann örlítið barbecue-legan en samt ekki mjög klístraðan.

Reyktur kjúklingur á grillið

1 reyktur kjúklingur, meðalstór
4 msk tómatsósa úr flösku
4 msk trönuberjasulta (mætti líka nota t.d. apríkósusultu)
1 msk sojasósa
nýmalaður pipar

Kjúklingurinn settur í pott ásamt svo miklu sjóðandi vatni að rétt fljóti yfir, lok sett á pottinn og látið malla í um 45 mínútur. Grillið hitað. Kjúklingurinn tekinn upp úr. Tómatsósa, sulta, sojasósa og pipar sett í skál og hrært vel saman. Kjúklingurinn penslaður með meirihlutanum af blöndunni. Settur á grillið með bringuna upp og slökkt undir þeim megin sem kjúklingurinn er (ef grillið er gasgrill; ef notað er kolagrill er kolunum ýtt út til hliðanna, álbakki hafður í miðjunni og kjúklingurinn settur yfir hann, svo ekki sé eldur beint undir. Grillinu lokað og kjúklingurinn grillaður í um hálftíma. Best er að opna grillið sem minnst, enda á ekki að vera hætta á að logar gjósi upp.
Á meðan er sósan búin til: um 600 ml af soðinu sett í pott, afganginum af penslunarsósunni hrært saman við, hitað að suðu og látið sjóða í nokkrar mínútur. Sósan þykkt með hveitijafningi eða sósujafnara og smökkuð til með pipar og e.t.v. salti.

Gurrí vill að ég segi frá því hvað ég var með skemmtilega gesti í kvöldmat. Ókei, ég var með mjög skemmtilega gesti í kvöldmat. Ánægð?

Gestirnir fengu reyktan kjúkling af útigrillinu, grillaða kartöflubáta og salat, og á eftir litlir súkkulaðibúðingar með mjúkri miðju, skyrfrauð með hvítu súkkulaði og hindberjasósa með Grand Marnier. Umræðuefni við matarborðið? Tja ... Rammstein-tónleikar, kettir, Hagkaupssloppar, kvensemi ákveðinna þjóðþekktra einstaklinga, málverk af tárvotum börnum, Innlit-Útlit, tyrkneskir lífverðir, einkamál.is, borðsiðir ... og sitthvað fleira.

Svo hurfu gestirnir og efnafræðistúdentinn með og ég sit hér eftir ein og er að stútfyllast af kvefi, og vorkenni sjálfri mér örlítið. Ætli ég finni mér ekki einhvern glæpareyfara og skríði undir sæng með hann. Og svolitla koníakslögg í glasi. Hlýtur að slá á kvefið.

Af hverju er Gestgjafinn ekki með lið í spurningakeppni fjölmiðlanna?

(Að vísu mundi sennilega vanta einhvern í fótboltaspurningarnar.)

Í vetur var einhver sem skrifaði grein um blogg á kreml.is og kvartaði yfir því meðal annars að allir væru að blogga um biluð heimilistæki, frægt fólk sem þeir hefðu hitt og ég man ekki hvað var það þriðja. Ég var að flakka um ýmsar bloggsíður áðan og það rann upp fyrir mér að það eru einmitt akkúrat núna ótrúlega margir að skrifa um biluð tæki - heimilistæki og önnur - og ég sjálf náttúrlega ekki undanskilin.

Ég er annars ekki bara að hanga á netinu, ég er líka í hreingerningum, sem er ekki mitt uppáhaldsverk. Efnafræðistúdentinn kom fram áðan, horfði á mig, sagði ,,Ég er hræddur" og rauk svo í að smyrja sér nesti svo að hann gæti læst sig inni í herberginu sínu með námsbækurnar í allan dag og ætti ekki á hættu að vera drifinn í þrifnað og tiltektir.

,,Do you know what happens to a pair of sausages left on a plate in the kitchen for three million years?"

,,If only once during all my training they'd have said gazpacho soup is supposed to be served cold, I'd be an admiral by now."

Já, ég er að horfa á Red Dwarf.

Annars var ég fyrir fáeinum dögum að fá matreiðslubók frá Kólumbíu sem mig var lengi búið að langa til að mæta í safnið mitt en ekki tímt að kaupa. Svo rakst ég á hana á góðu verði hjá Powells, sem er eiginlega uppáhalds netbókabúðin mín, og var ekki sein á mér að panta hana. Nú er hún komin og eftir að vera búin að fletta henni sé ég að ég hefði ekki verið neitt ósátt þótt ég hefði þurft að borga fullt verð fyrir. Versti gallinn er að margt sem notað er í uppskriftirnar fæst ekki hérlendis og kannski varla nokkurs staðar utan Suður-Ameríku. En það er reyndar kostur líka því þá veit maður að uppskriftirnar eru ekta og hafa ekki verið staðfærðar til að laga þær að erlendum (bandarískum) markaði. Önnur sönnun um það sama er að það eru uppskriftir í bókinni þar sem notaður er innmatur, slíkum uppskriftum er annars oft sleppt úr bókum sem ætlaðar eru fyrir Bandaríkjamarkað. Hér er til dæmis uppskrift að asaduras - kálfalifur, svínamilta, lungu, nýru og hjarta, allt skorið í bita, þrætt upp á tein, vafið í netjumör og grillað. Minnir á grískt kokoretsi, sem mér finnst reyndar góður matur en ég veit að ekki eru allir sammála mér um.

Áðan fylltist ég skelfilegri sjálfsvorkunn af því að ég átti ekkert páskaegg og öfundaði efnafræðistúdentinn óskaplega af stóra páskaegginu sem ÉG keypti handa honum (að vísu keypt í Krónunni fyrir frekar lítið, en sama er), svo að ég rölti niður í Bónus til að kaupa páskaegg bara handa mér.

Auðvitað keypti ég ekkert páskaegg, bara reyktan kjúkling í matinn annað kvöld, því Gurrí ætlar að koma í mat og ég lofaði henni að það yrði enginn meinlætamatur (les: fiskur). Auðvitað endaði þetta með því að ég kom við í Máli og menningu og keypti mér matreiðslubók. Flestar mínar bæjarferðir núorðið enda á því að ég kem heim með matreiðslubók. ,,Well, it's your ewes and cows," eins og efnafræðistúdentinn sagði áðan.

Ég er allavega búin að finna uppskrift að kvöldmatnum, litlar svínakjötsbollur í sætri chilisósu. Svo að bæjarferðin var hreint ekki ónýt.

Ég heyrði ægilega skruðninga frammi á stigagangi áðan og svo heyrðist mjóróma rödd kalla: ,,Það varð hræðilegt slys!" og þegar ég leit fram sat Matthildur Óskarsdóttir á einu þrepinu afar döpur á svip með opna tösku í höndunum og horfði niður eftir stiganum, þar sem margir tugir lita af öllum gerðum dreifðu sér um tröppurnar. Ég skaust fram og fór að hjálpa henni að tína þá upp, foreldrar hennar komu líka þjótandi niður og fyrr en varði voru litirnir allir komnir aftur í töskuna og Matthildur tók gleði sína á ný. Og tilkynnti að hún ætlaði að loka töskunni betur næst.

Ég sé fram á fremur rólega páskahelgi, gagnlega barnið er að fara norður í dag með fjölskylduna svo að við efnafræðistúdentinn verðum ein mestallan tímann og hann mun vera með plön um að eyða allri helginni í lestur, allavega reikna ég ekki með að sjá mikið til hans. Ég er að vísu með fullt af verkefnum sem ég ætla að vinna að um helgina en það eru meira og minna hlutir sem ég get sinnt héðan úr sófanum - jú, og svo náttúrlega elda ég eitthvað, annaðhvort væri nú. Það fannst líka ýmislegt við frystiskápstiltektina sem þarf að koma í lóg á næstunni.

Annars er efnafræðistúdentinn búinn að hálffylla allt plássið sem losnaði í skápnum með rækjupokum. Hann er nefnilega kominn í rækjusölubransann í fjáröflunarskyni fyrir Filippseyjaferðina í haust. Verst að hann er lélegur sölumaður og ég er ekki búin að sjá að honum muni ganga vel að koma þessum rækjum út. Allavega læt ég ekki pína mig til að kaupa meirihlutann af þeim - þetta eru ágætis rækjur en það eru alveg takmörk fyrir því hvað ég get komið miklu af soðnum og pilluðum rækjum í lóg. Ef þetta væru hráar rækjur gegndi öðru máli, þær gæti ég haft í annaðhvert mál án þess að verða leið á þeim.

Eldfjallið er hjá mér í vinnunni í dag og situr og teiknar smásögu fyrir teiknimyndasögublaðið sem hún gefur út ásamt fleirum. Sagan nefnist Skólaleiði - mikilvægur fundur og segir frá skrópara að nafni Runólfur. Ég sé ekki betur en sérstakur húmor barnsins skíni hvarvetna í gegn (hún er gangandi afsönnun þeirrar kenningar að börn undir tíu ára aldri skilji ekki kaldhæðni, hún er fædd kaldhæðin). Þegar ég sá að ein teikningin bar yfirskriftina Á skólaleiðifundinum hélt ég að þar færi fram foreldrafundur, eða umræðufundur um vandamálið. Onei, þetta var hópmynd af skrópurunum að hangsa.

Ég var beðin um þessa uppskrift í gær, sendi hana frá mér í tölvupósti en datt svo í hug að hún ætti kannski alveg eins að fara hingað, ef einhver ætlaði sér að hafa rósakál með páskamatnum, t.d. svínasteikinni:

Gljáð rósakál með möndlum

500 g rósakál
4 msk möndluflögur
3 msk púðursykur
2 msk hvítvínsedik
1 msk dijonsinnep
1 msk smjör
pipar
salt

Rósakálið snyrt og síðan gufusoðið eða soðið í svolitlu saltvatni í 5-10 mínútur eftir stærð en síðan hellt í sigti og látið renna vel af því. Á meðan það sýður eru möndluflögurnar ristaðar á þurri pönnu við meðalhita þar til þær eru að byrja að taka lit en síðan teknar af hitanum. Púðursykur, edik, sinnep og smjör hrært saman á stórri pönnu og hitað að suðu. Þá er pannan tekin af hitanum, kálinu bætt á hana og hrært þar til það er allt þakið sykurbráðinni. Kryddað með svolitlum pipar og salti og möndlunum hrært saman við. Borið fram með steiktu kjöti eða fuglakjöti.

Jæja nú hef ég ekkert að segja.

Það eina sem ég get sagt er góða nót......................

(Þetta hér fyrir ofan er skrifað af Eldfjallinu, sem vildi endilega að við gerðum eitthvað ,,dæsti Nanna" áður en við förum að sofa.)

,,Amma, ef þú leyfir mér ekki að fara í tölvuna NÚNA, þá get ég ALDREI aftur spilað þennan leik, allavega ekki fyrr en ég er búin að fá tölvu SJÁLF, og þá verð ég örugglega orðin fullorðin og HÆTT að spila leiki, og það verður sko ALLT þér að kenna, og þú ert VOND KONA og skrifar ASNALEGAR bækur."

Dularfullir hlutir í gangi ...

Í gærkvöldi setti ég inn fullt af nýjum tenglum. Þeir komu inn eins og þeir áttu að gera, allt í lagi með það. Svo ætlaði ég að laga einn þeirra aðeins en þegar ég fór inn á teamplate-ið, þá fékk ég bara upp minnst tveggja mánaða gamla útgáfu með bara einhverjum fimm eða sex tenglum. Samt birtast nýju tenglarnir hér þótt þeir sjáist ekki á tímpleitinu. Ég veit ekki hvort ég á nokkuð að vera að hreyfa við þessu, það fokkast örugglega allt upp. Mín reynsla af Blogger er sú að hlutirnir lagist oftast af sjálfu sér ef maður gerir ekkert.

Það á samt örugglega eftir að klikka núna. Um leið og ég ýti á publish fer ábyggilega allt í spað. Ókei, ég hef þá páskana til að koma öllu í lag aftur. Nema ég ætla að vísu að nota páskahelgina til að vinna einhver ósköp, en þau áform gætu náttúrlega breyst, allavega ef veðrið heldur áfram að vera sómasamlegt.

Ég ætlaði eiginlega að elda eitthvað allt annað í kvöldmatinn en þegar ég kom heim reyndist íbúðin innihalda tvo svanga unga menn í staðinn fyrir einn svo að ég breytti planinu svo að maturinn sem ég hafði keypt entist aðeins betur. Og ákvað að kveikja á grillinu fyrst veðrið var gott. Maríneringin sem ég notaði var afar einföld en reyndist fín, passaði vel við svínakjötið. Ég er ekki alveg viss um að hún verki jafnvel á aðrar kjöttegundir, nema kannski kjúkling. Tómatarnir voru vel þroskaðir og urðu svo einstaklega mátulega mikið grillaðir, héldu lögun en breyttust í mauk um leið og á diskinn var komið, heitir, sætir og sérstaklega góðir. Það mætti svosem hafa annað grænmeti en mér finnst fólk stundum vera að troða of miklu og ólíku grænmeti á svona pinna með kjötinu. Í þessu tilviki var örugglega best að hafa bara tómata.

Ég var auðvitað ekki með svona mikið kjöt, þetta voru bara tvær kótelettur (tæp 400 g) en ég reyni yfirleitt að umskrifa uppskriftir sem ég læt frá mér þannig að þær passi fyrir fjóra.

Pestókryddað svínakebab

6-700 g svínakótelettur (eða annað meyrt svínakjöt)
safi úr hálfri sítrónu
4 msk rauð pestósósa
2 msk ólífuolía
nýmalaður pipar
salt
6-8 tómatar

Beinin skorin burtu og kjötið skorið í 2 cm breiðar ræmur þvert yfir. Sítrónusafi, pestó, olía, pipar og salt sett í skál og hrært saman. Kjötið sett út í, blandað vel og látið standa í hálftíma. Grillið hitað. Kjötbitarnir þræddir á teina (sem er stungið í þá eftir endilöngu) og tómathelmingar settir á milli (það væri ekki verra að pensla þá með afganginum af kryddleginum úr skálinni). Grillað við nokkuð góðan hita í 10-12 mínútur og snúið nokkrum sinnum á meðan. Borið fram með góðu salati.

Af því að maturinn þurfti að duga handa fleirum en upphaflega var áætlað, og af því að ég átti afgang af sósu sem hafði verið notuð til að hella yfir marenstertu um helgina (já, ég baka svoleiðis einstöku sinnum þótt ég sé ekki yfir mig hrifin af marenstertum sjálf), og af því að það var til KEA-skyr í ísskápnum, þá gerði ég líka eftirrétt. Efnafræðistúdentinn sagði ,,þetta er eins og súkkulaði- og bananaskyrið frá KEA væri ef það væri gott" sem var reyndar alveg rétt hjá honum nema það var ekkert bananabragð, en það er takmarkað bananabragð af KEA-skyrinu líka svo við ákváðum að líta framhjá því. Þetta var allavega gott.

Súkkulaðiskyr

4 msk rjómi
2 msk ljóst síróp
50 g gott, dökkt súkkulaði
400 g (2 dósir) hreint skyr

Rjómi og síróp sett í pott og hitað að suðu. Tekið af hitanum, súkkulaðið sett út í og hrært þar til það er bráðið. Látið kólna og síðan hrært saman við skyrið og sett í skál.

(Ég brytjaði eitt Mars-stykki yfir; það var ekkert verra. En við erum líka nammigrísir.)

Mæli með þessari grein úr Dar al-Hayat. Sérstaklega fannst mér þetta áhugaverð ábending:

,,Let's assume that Saddam was arrested, how would we know it is he and not one of his doubles? The Americans say that they have proof, for they have DNA. How are they sure that they have Saddam's DNA, and not the DNA of one of his substitutes?"

,,Bandarísk stjórnvöld segjast heita því að vernda íraska fornmuni og bæta úr þeim skaða sem þjóðminjasafnið í Bagdad varð fyrir þegar hópar fólks fóru ránshendi um safnið í síðustu viku," var ég að lesa í Mogganum áðan. Hvernig í ósköpunum á að bæta skaða sem er óbætanlegur? Og vernda fornmuni sem þegar eru ónýtir, skemmdir eða horfnir?

Ég bætti við nokkrum tenglum hérna á vinstri vænginn, þetta er fólk sem hefur verið að tengja á mig, sumt nýlega en annað sennilega fyrir löngu síðan, allavega sumir kunningjar efnafræðistúdentsins sem þarna eru. Og þakka fyrir tengingarnar.

Ég var reyndar að hugsa um að gera fleiri breytingar, til dæmis skilst mér að Eldfjallið hafi á dögunum litið á tölvuskjáinn hjá móður sinni og tautað: ,,Æi, ertu að lesa þetta þarna dæsti Nanna". Ég velti fyrir mér að breyta þessu í ,,stundi Nanna" en þá rann upp fyrir mér að stynjandi kvenfólk minnir einum of mikið á Adult Channel eða eitthvað slíkt og ég er búin að blogga nóg um þá lífsreynslu í bili. Ætli ég látið þetta ekki vera svona að sinni.

Níundi áratugur síðustu aldar var nú ekkert sérstakt blómaskeið í mínu lífi nema helst síðustu árin. Og fátt sem situr eftir frá þessum tíma (efnafræðistúdentinn vissulega, en hann telst ekki með í þessu samhengi). Eitt er samt sem ég vandi mig á einhverntíma á þessum árum og hef aldrei getað losað mig alminlega við síðan þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir. Það er að bretta eða kippa upp ermunum á jakkanum mínum, hvenær sem ég klæðist slíkri flík. Ég geri þetta ósjálfrátt og það er sama hvað ég berst á móti, ermarnar eru komnar uppundir olnboga áður en ég veit af, eða allavega upp á miðjan framhandlegg. Mér finnst þetta miklu þægilegra en það er víst ekki smart.

Kannski varð ég bara fyrir svo miklum Duran Duran-áhrifum á viðkvæmu aldursskeiði að ég mun aldrei losna undan þeim. Gagnlega barnið var nefnilega eldheitur aðdáandi þeirrar hljómsveitar alveg fram undir ellefu ára aldur og áreitið var töluvert. Ég var að reyna að vera jákvæð og góð mamma og taka þátt í áhugamálum barnsins og mig rámar meira að segja í að hafa ort sléttubandavísu um Simon Le Bon (eða Simon Bon-Bon eins og hann var stundum nefndur vegna þess hvað hann var þybbinn). Ekki dytti mér núna í hug að yrkja neitt um Birgittu Haukdal fyrir Eldfjallið, þótt ég þyki eftirlátssöm amma.

Þegar ég sé eða heyri einhvers staðar setningu á borð við ,,ég er að fara að ferma", þá er fyrsta tilfinningin alltaf sú að þarna sé prestur að tala. Það eru prestar sem ferma börn, er það ekki? En svo er þetta næstum alltaf móðir fermingarbarnsins sem talar (karlar taka yfirleitt ekki svona til orða). Nú veit ég ekkert hvort þetta er rangt en ég er nokkuð viss um að konur á Króknum töluðu ekki svona áður fyrr, þær sögðu ,,það á að ferma hjá mér" eða eitthvað svoleiðis. Kannski er þetta ekkert rangt, það hefur frá fornu fari verið talað um að gifta dætur sínar og svo framvegis, en þetta stingur mig samt alltaf svolítið.

Ég man ekki hvort ég hef einhverntíma heyrt einhvern (nema þá presta) segja ,,ég er að fara að skíra" en það væri náttúrlega jafneðlilegt, er það ekki?

Erlingur segir frá því að hann hafi drukkið hreinsiefni fyrir mjaltavélar einhverntíma í frumbernsku. Það gerði ég nú aldrei, enda var enn handmjólkað í Djúpadal þegar ég man fyrst eftir mér og ekki komið neitt rafmagn til að knýja mjaltavélar. Aftur á móti drakk ég, þegar ég var á öðru ári, vænan gúlsopa af steinolíu úr dós sem höfð var undir kolaeldavélinni og notuð til uppkveikju. Þetta var um Vallabakkahelgina, en hestamannamótið á Vallabökkum var fyrirrennari Vindheimamelamótsins. Pabbi og mamma voru í þann veginn að leggja af stað á mótið þegar ég komst í olíuna og vildi svo til að það stóð bíll á hlaðinu sem kominn var að sækja þau. Það hefur líklega bjargað lífi mínu því að ef þetta hefði gerst nokkrum mínútum seinna hefðu þau verið farin og enginn heima nema unglingsstúlka sem var að passa okkur krakkana. Þótt hún hefði hugsanlega getað náð í einhvern í sveitasímanum er óvíst hvenær hjálp hefði borist því varla var nokkur maður eða bíll heima í sveitinni, og nokkurra kílómetra leið á næstu bæi. En þess í stað var ekið með mig í loftinu á móti lækninum, sem kom utan af Krók eins hratt og bíllinn komst, og ég lifði þetta semsagt af. Það mun þó hafa staðið tæpt. Og ég lærði náttúrlega ekkert af þessu, allavega ekki að láta torkennilega vökva eiga sig.

Ég man ekkert eftir þessu frekar en öðrum atburðum sumarsins 1958 en hitt veit ég að það var gott veður þennan dag. Það var nefnilega alltaf gott veður um Vallabakkahelgina, er mér sagt. Þetta breyttist um leið og hestamannamótið fluttist yfir á Vindheimamela, þar var alltaf rok og rigning. Og þótt prestsekkjan ömmusystir mín héldi því ævinlega fram að meira að segja rigningin væri yndisleg í Skagafirðinum (hún fluttist þaðan um tólf ára aldur), þá er ég ekki alveg sammála. Mér leiðist rigning, jafnvel þótt hún sé skagfirsk.

Mosul á föstudagsmorguninn:

,,I saw the little girl in the street a second before the car in front of us ran her down. She must have been only five or six years old. The driver who hit her was trying to get his fair share of the loot, and because she was there in front of him, he hit her. She disappeared in the traffic for a moment, then -- miraculously -- stood up. The car had only knocked her down. She made her way to the median and looked shocked and sad; her parents were gone, or perhaps were busy trying to get something for themselves. Her mouth filled with blood. Behind her, a supermarket burned."

Æijá.