Þegar ég sé eða heyri einhvers staðar setningu á borð við ,,ég er að fara að ferma", þá er fyrsta tilfinningin alltaf sú að þarna sé prestur að tala. Það eru prestar sem ferma börn, er það ekki? En svo er þetta næstum alltaf móðir fermingarbarnsins sem talar (karlar taka yfirleitt ekki svona til orða). Nú veit ég ekkert hvort þetta er rangt en ég er nokkuð viss um að konur á Króknum töluðu ekki svona áður fyrr, þær sögðu ,,það á að ferma hjá mér" eða eitthvað svoleiðis. Kannski er þetta ekkert rangt, það hefur frá fornu fari verið talað um að gifta dætur sínar og svo framvegis, en þetta stingur mig samt alltaf svolítið.

Ég man ekki hvort ég hef einhverntíma heyrt einhvern (nema þá presta) segja ,,ég er að fara að skíra" en það væri náttúrlega jafneðlilegt, er það ekki?