Ég heyrði ægilega skruðninga frammi á stigagangi áðan og svo heyrðist mjóróma rödd kalla: ,,Það varð hræðilegt slys!" og þegar ég leit fram sat Matthildur Óskarsdóttir á einu þrepinu afar döpur á svip með opna tösku í höndunum og horfði niður eftir stiganum, þar sem margir tugir lita af öllum gerðum dreifðu sér um tröppurnar. Ég skaust fram og fór að hjálpa henni að tína þá upp, foreldrar hennar komu líka þjótandi niður og fyrr en varði voru litirnir allir komnir aftur í töskuna og Matthildur tók gleði sína á ný. Og tilkynnti að hún ætlaði að loka töskunni betur næst.

Ég sé fram á fremur rólega páskahelgi, gagnlega barnið er að fara norður í dag með fjölskylduna svo að við efnafræðistúdentinn verðum ein mestallan tímann og hann mun vera með plön um að eyða allri helginni í lestur, allavega reikna ég ekki með að sjá mikið til hans. Ég er að vísu með fullt af verkefnum sem ég ætla að vinna að um helgina en það eru meira og minna hlutir sem ég get sinnt héðan úr sófanum - jú, og svo náttúrlega elda ég eitthvað, annaðhvort væri nú. Það fannst líka ýmislegt við frystiskápstiltektina sem þarf að koma í lóg á næstunni.

Annars er efnafræðistúdentinn búinn að hálffylla allt plássið sem losnaði í skápnum með rækjupokum. Hann er nefnilega kominn í rækjusölubransann í fjáröflunarskyni fyrir Filippseyjaferðina í haust. Verst að hann er lélegur sölumaður og ég er ekki búin að sjá að honum muni ganga vel að koma þessum rækjum út. Allavega læt ég ekki pína mig til að kaupa meirihlutann af þeim - þetta eru ágætis rækjur en það eru alveg takmörk fyrir því hvað ég get komið miklu af soðnum og pilluðum rækjum í lóg. Ef þetta væru hráar rækjur gegndi öðru máli, þær gæti ég haft í annaðhvert mál án þess að verða leið á þeim.