Það er sök sér að vera að drepast úr hausverk og almennri vanlíðan, þegar maður hefur eitthvað til þess unnið, verið að skemmta sér fram undir morgunn eða eitthvað þess háttar. En ég fór óvenju snemma að sofa í gærkvöldi (ókei, nótt) og hafði drukkið hálft hvítvínsglas með kvöldmatnum. Og hvers vegna er ég þá svona hundakuðruntuleg í dag? Það veit ég svei mér ekki en hitt veit ég að það eru einhverjir fjandans iðnaðarmenn hérna fyrir utan gluggann minn að ofsækja mig með hávaða og vélarhljóðum. Ég væri kannski farin heim ef ég væri ekki að bíða eftir að ísinn sem ég bjó til í morgunn væri frosinn svo hægt verði að mynda hann í bak og fyrir.