Ég er enginn Arnar

Þegar ég var að ganga í vinnuna áðan kom ég að bíl sem var lagt upp á gangstétt í Garðastrætinu, svo nálægt vegg að það var ekki nokkur leið (ekki einu sinni fyrir manneskju sem er töluvert fyrirferðarminni en ég) að komast þar framhjá. Ekki nema brjóta hliðarspegilinn af bílnum.

Eitt andartak datt mér reyndar í hug að taka Arnar Grant mér til fyrirmyndar. En ég er ekkert vöðvatröll og auk þess mesta friðsemdarmanneskja svo að ég beit á jaxlinn, bölvaði í hljóði, tók á mig sveig og kjagaði yfir svellbunkann við gangstéttarbrúnina og út á götu til að komast framhjá bílhelvítinu.

Ég var að hugsa um að taka með mér myndavél á morgun til að geta myndað bíla sem hindra ferðir fótgangandi ömmu um miðbæinn og birt á blogginu en svo mundi ég að það getur haft ákveðnar hættur í för með sér að mynda brot manna.