Af hverju í ósköpunum er jólamynd í sjónvarpinu í kvöld?

Ég held ég finni mér eitthvað annað að gera. Annars sit ég hér ein og yfirgefin á laugardagskvöldi, efnafræðistúdentinn var boðinn í mat til Stokkseyrar og Eldfjallið ætlar að koma annað kvöld í gistingu, ekki í kvöld. En svo gæti orðið nokkuð langt þar til hún kemur næst því að hún er að fara til Krítar með fjölskyldunni eftir rúma viku. Alveg væri ég til með að vera að fara til Krítar. Eða Ítalíu. Eða Búdapest. Eða London ...

Er ég að detta niður í einhverja depressjón hérna?

Nei, það er bara þessi fjandans rigning. Hvað sem Fréttablaðinu líður, þá var ég að vonast eftir góðu veðri um helgina. Eeeen, ég var reyndar líka búin að lofa að vinna einhver heimaverkefni. Ætti þá að hafa tíma í það.

Ansvítinn, nú man ég að eitt verkefnið var um jólasveina.

,,Besta helgi sumarsins" stendur stórum stöfum á forsíðu Fréttablaðsins og fylgir frétt um að það verði frábært veður í Reykjavík. Eins gott að ég er ekki vön að treysta á Fréttablaðið.

Efnafræðistúdentinn er mjög hress með nýju æðislega flottu framúrstefnulegu rándýru uppþvottavélina mína, þótt hann sé ekki beinlínis ástfanginn eins og ég. Hann spurði allavega áðan hvort hann mætti ekki eiga hana þegar ég væri dauð. Ég veit ekki hvort hann treystir á langlífi uppþvottavélarinnar eða skammlífi mitt, vona þó að hið fyrrnefnda sé raunin.

Gamla vélin stendur reyndar enn á borðstofugólfinu en ég er búin að biðja efnafræðistúdentinn að redda mannskap í að bera hana niður stigann við tækifæri. Reyndar minnir mig að þegar hann átti að finna einhverja til að hjálpa sér við að koma gömlu eldavélinni (karrígul Rafha) út um árið hafi það tekið þrjár vikur. En það hafðist þó á endanum, og hún var líka mun þyngri en uppþvottavélin.

Annars stefnum við mæðginin á framkvæmdir og fórum af því tilefni í Brynju áðan og keyptum lakk, terpentínu, pensla, tekkolíu, dúkahníf og ruslafötu (ruslafatan er reyndar ótengd framkvæmdunum, þannig séð). Miðað við venjulegan hraða okkar er hugsanlegt að framkvæmdum ljúki með haustinu. Einhverju hausti.

Hér er annars eftirréttur fyrir matarboðið um helgina. Eða næstu helgi eða þarnæstu. Bara fyrir fullorðna. En ef gera á barna- eða bindindismannavæna útgáfu má sleppa koníakinu (og breyta nafninu á ísnum) og setja vanilluessens, vanillusykur eða annan bragðgjafa í staðinn.

Ég nota náttúrlega ísvélina mína en hún er satt að segja alls ekki nauðsynleg og það á ekkert að þurfa að hræra í þessum ís á meðan hann er að frjósa, þetta er bara rjómi og eggjarauður, engar hvítur.

Koníaksís

5 eggjarauður
100 g sykur
3-4 msk koníak
1/2 l rjómi
75 g súkkulaði, saxað
50 g hnetur, saxaðar (hesli-, val- eða pekanhnetur)

Eggjarauður, sykur og koníak þeytt mjög vel saman. Rjóminn stífþeyttur í annarri skál og blandað saman við með sleikju og síðan er súkkulaði og hnetum blandað saman við, hellt í form og fryst, helst yfir nótt. Gott að taka ísinn úr frysti 15-20 mínútum áður en hann er borinn fram og láta standa í kæli. En svona ís ætti reyndar ekki að verða mjög harðfrosinn. Það má hafa sósu með, t.d. súkkulaðisósu (jafnvel koníaksbætta) en ég mundi reyndar frekar hafa einhverja ávexti eða ber.

Hver er munurinn á því að fækka starfsfólki og ,,losa út verktaka"?

Lester Maddox og Strom Thurmond hrökkva upp af með dags millibili - það breytir nú aldeilis stöðunni hjá stiffs.com (þar sem maður getur veðjað um hvaða frægukallar og kellingar eru líklegust til að sálast ár hvert). Þeir voru báðir á topp tíu listanum. Og þá hlýtur sá þriðji að fara á næstu dögum - hver ætli það verði? Bob Hope? Reagan? Páfinn?

Saddam Hussein er nú ekki nema í 45. sæti á listanum, næstur fyrir neðan amerísku matargoðsögnina Juliu Child og nokkrum sætum fyrir neðan Osama bin Laden. Þeir þarna hjá stiffs.com hafa ekki haft neina ofurtrú á að Bush og Rumsfeld tækist að koma þeim fyrir kattarnef.

Annars sérkennilegt að það skyldi verða svona stutt á milli þessara tveggja karlskrögga, sem báðir voru ákafir baráttumenn gegn réttindum svertingja í Suðurríkjunum á sjötta og sjöunda áratugnum.

En Maddox kunni víst að steikja kjúkling. Veit ekki með Thurmond.

Jamm, þybbni póstmaðurinn veit greinilega núna hvar ég á heima. Hann birtist aftur á tröppunum áðan. Enginn Harry Potter í þetta skipti, bara þrjár matreiðslubækur, einn glæpareyfari með uppskriftum og The Science of Discworld II: The Globe, sem ég ætla að gauka að efnafræðistúdentinum.

Í einni matreiðslubókinni er ég búin að finna uppskrift sem ég ætla að grilla næst þegar ég verð í grillstuði, kannski um helgina ef viðrar til þess; skötuselur og hörpudiskur á rósmarínteinum, marínerað í jómfrúarolíu, sítrónusafa og steinselju. Með radicchio og klettasalati. Og mangó, appelsínur og sultaður engifer á teini á eftir. Eða grillaðar nektarínur með hunangi og rjómaskyri.

Þetta á víst að vera matarblogg með uppskriftum en það er orðið ansi langt síðan ég hef komið með uppskrift. Nú er ég að hugsa um að bæta svolítið úr því á næstunni og hér er fyrst af öllu ein sem ég lofaði fyrir nokkru, eftir að ég kom með svona köku í vinnuna. Þessi var í 17. júní-kaffinu mínu, enda var rigning, og þeir sem til þekkja vita að þegar rignir mikið grípur mig illviðráðanleg löngun til að baka eitthvað sem inniheldur banana. Veit ekki af hverju.

Í þetta skipti átti ég reyndar tæplega nógu þroskaða banana, ekki heldur í frysti. Bananar sem notaðir eru í bakkelsi eiga í flestum tilvikum að vera ofþroskaðir, helst svartir að utan, og ég geymi þá stundum sérstaklega til að nota í kökur (aumingja móðir mín fór einu sinni að taka eitthvað til í eldhúsinu hjá mér, rakst á kolsvartan banana og henti honum, en ég varð mjög svekkt því ég hafði ætlað að baka bananahnetusmákökur eftir míkrónesískri uppskrift sem ég á). En ef maður á svarta banana og nennir ekki að baka er líka hægt að frysta þá og nota seinna. Annaðhvort í bakkelsi eða sjeik, til dæmis.

Þessi uppskrift er ekki frá Míkrónesíu, heldur frá eynni Nevis í Karíbahafi, tekin úr annarri af tveimur matreiðslubókum sem ég á þaðan. Reyndar sker hún sig á engan hátt frá öðrum karíbskum bananabrauðsuppskriftum, bananabrauð er afar algengt a.m.k. á öllum enskumælandi eyjum þarna. Þetta er ágætis uppskrift og mjög einföld - reyndar má gera hana enn einfaldari með því að mauka bananana í matvinnsluvél, setja svo smjör, sykur, egg og vanillu út í og hræra vel saman, og blanda að lokum hveiti, lyftidufti og hnetum saman við. Ég tíndi stærri hnetubitana frá og setti þá ofan á en hrærði mylsnunni og minni bitunum saman við deigið.

Bananabrauð frá Nevis

3 meðalstórir bananar, mjög vel þroskaðir
125 g smjör, lint
225 g sykur
2 egg
1/2 tsk vanilludropar
225 g hveiti
1 tsk lyftiduft
75 g heslihnetur, grófsaxaðar

Ofninn hitaður í 170°C. Bananarnir stappaðir eða maukaðir í matvinnsluvél. Smjör og sykur hrært saman, síðan er eggjunum bætt út í, öðru í senn, ásamt vanillunni. Hveiti og lyftidufti blandað saman og því hrært saman við deigið ásamt bananamaukinu. Að síðustu er helmingnum af hnetunum hrært saman við. Sett í meðalstórt, vel smurt jólakökuform og afganginum af hnetunum stráð yfir. Sett í ofninn og bakað í u.þ.b. 1 klst, eða þar til prjónn sem stungið er í kökuna miðja kemur hreinn út. Látin kólna í forminu smástund og síðan hvolft á grind.

Nýja æðislega flotta framúrstefnulega rándýra uppþvottavélin mín er:

ný (og spegilgljáandi)
æðislega flott (það var ást við fyrstu sýn frá minni hálfu)
framúrstefnuleg (hún spilar meira að segja lag í hvert skipti sem hún er opnuð)
rándýr (eee ... já)

og hún virkar. Allavega helmingurinn af henni, ég er ekki búin að prófa nema aðra skúffuna. Ég sat í gærkvöldi og bölvaði því (næstum) að hafa látið efnafræðistúdentinn þvo upp daginn áður því það var svo lítið uppvask til að það tók því ekki að setja í báðar.

Ég gat meiraðsegja tengt hana sjálf, enda hafði PíKó gengið svo vel frá tengingunum fyrir gömlu vélina. En þar sem ég á ekki vaturpassa og fann ekki skiptilykilinn minn þurfti ég aðstoð við að koma vélinni fyrir í innréttingunni og stóribróðir brást vel við og reddaði málunum fyrir mig.

Þetta var ég að lesa á mbl.is áðan:

,,lögreglan í Reykjavík hefur lokið rannsókn á máli tveggja manna, Þjóðverja og Breta, sem eru sakaðir um að hafa smyglað 3-4 kílóum af hassi til landsins.
Þeir voru handteknir á Keflavíkurflugvelli um síðustu mánaðamót eftir að í farangri annars þeirra fundust fjórar niðursuðudósir sem virtust geyma matvöru en annað kom á daginn.

Af merkingunum að dæma var innihald dósanna ýmist ólífur, linsubaunir eða pottréttir. Ekkert í útliti dósanna benti til annars en að þær kæmu beinustu leið frá verksmiðjunum og það gutlaði í þeim þegar þær voru hristar. Þegar dósirnar voru opnaðar kom hins vegar í ljós talsvert magn af hassi sem hafði verið haganlega fyrir komið. Búið var um hassið í frauðplasti svo það gengi ekki til í dósunum og þær síðan fylltar með vatni."

Þetta voru menn nú að gera í Kjötiðnaðarstöð KEA fyrir þrjátíu árum, þegar strákarnir þar fóru í Húsafell um verslunarmannahelgina, allir vel nestaðir. Nema þá var vodka í saxbautadósunum, gin í vínarpylsudósunum og svo framvegis ...

Vantar leidbeiningar um hvernig a ad laga thetta - veit ad thad er orugglega mjog einfalt en ma ekki vera ad thvi ad finna ut ur thvi ...

Ég skrapp heim í hádeginu til að taka á móti uppþvottavélinni og þá sátu efnafræðistúdentinn og Eldfjallið þar og gúffuðu í sig pitsu. Ég skammaði þau fyrir að skemma orðstír minn sem matargúrús með því að panta pitsu en efnafræðistúdentinn sagði að pitsuhugmyndin hefði borið af öðrum uppástungum Eldfjallsins um hádegismat, sem voru meðal annars kartöfluflögur, kókópöffs, ís eða bland í poka fyrir fimmhundruðkall. Ég gat svosem fallist á að það væri rétt. Og svo var pitsan náttúrlega frá Eldsmiðjunni, svo að það var fyrirgefanlegt.

Kókópöffs, já ... Eldfjallið (sem gisti í nótt) heimtaði kókópöffs í morgunmat, en það hefur að ég held ekki verið til á mínu heimili í meira en tuttugu ár og ég neitaði að kaupa það, þótt hún héldi því stíft fram að ömmur ÆTTU að gefa manni kókópöffs. ,,Ég fæ kókópöffs hjá ömmu Döbbu. Ég fæ kókópöffs hjá ömmu Diddu. Ég fæ kókópöffs hjá ömmu Ástu. Ég mundi örugglega fá kókópöffs hjá ömmu Dódó ef ég gisti einhvern tíma hjá henni. Ég er viss um að ég fékk kókópöffs hjá ömmu í Englandi en það er svo langt síðan að ég man það ekki (kókópöffs fæst reyndar ekki í Englandi). Allar GÓÐAR ömmur eiga kókópöffs!"

Puh, mér er sama. Ég hef aldrei fóðrað mín börn á kókópöffsi og þar með slapp ég líka við það neyðarástand sem skapaðist á mörgum íslenskum heimilum þegar kókópöffsskipið sökk hér um árið.

Á morgun á ég að fá nýju æðislega flottu framúrstefnulegu rándýru uppþvottavélina mína. Sem vonandi endist betur en sú næsta á undan. Nóg er henni allavega hrósað á neytendasíðum sem ég hef verið að lesa að undanförnu. Nú þarf ég bara að leita mér að einhverjum til að tengja hana fyrir mig, þar sem ég hef ekki lengur Pípulagningaþjónustu Kópavogs, skammstafað PíKó, til að hóa í.

Ef einhver vill eiga bilaða þriggja ára gamla uppþvottavél af gerðinni Nardi, þá er hún til hér en verður annars hent á næstu dögum. Það er örugglega hægt að gera við hana en hér er um persónulega óvild að ræða á milli okkar tveggja. Eða skilnaður hjóna sem aldrei hafa átt skap saman. Og þá má setja Raftækjaverslun Íslands í hlutverk erfiðrar tengdamömmu sem heldur með barninu sínu fram í rauðan dauðann, alveg sama hve gallað það er.

Mér finnst líka ,,matgæðingur" forljótt orð. Álíka hallærislegt og ,,foodie" á ensku. Ég bið alltaf um að vera kynnt sem húsmóðir en einhvern veginn er eins og sumum finnist það ekki nógu fínt. Hmpf. Ég sætti mig aftur á móti alveg við að vera kölluð matargúrú eins og börnin mín gera stundum. Ekki síst eftir að ég sá myndina The Guru.

Ég ramba nú ekkert svo oft inn á femin.is og enn sjaldnar kem ég á síðu þar sem heitir Þitt útlit. En ég lenti þar inn í morgun fyrir tilviljun og rak augun í könnun sem var þar á vinstri vængnum. Spurningin var:

Hvaða þætti í útliti þínu hefur þú mestar áhyggjur af í sumar?

Allt í lagi, konur eru uppfullar af áhyggjum af útlitinu og það er ábyggilega eitthvað árstíðabundið. Og tískubundið, enda á útlit og líkamsvöxtur náttúrlega að breytast með tískunni (ég gleymi því ekki þegar tískusérfræðingurinn sagði í útvarpsviðtali ,,í ár eiga konur að vera herðabreiðar" - það var væntanlega á níunda áratugnum). Og svo kom upptalningin á því sem líklegast er (geri ég ráð fyrir) að konur hafi mestar áhyggjur af í sumar:

þurrum hælum og sigg undir fótum
táfýlu
svitalykt undir höndum
glansandi húð
þurru hári
bólum
annað

Sko, ég vildi nú bara alveg vera í þeirri aðstöðu að mitt stærsta áhyggjuefni varðandi útlitið væri iljasigg. Eða kannski vildi ég bara vera í þeirri aðstöðu að einhver væri að spá í iljarnar á mér, ég veit það ekki ...

Ég held ég sé ekkert verr haldin af svitalykt og táfýlu en hver annar (og finnst það nú frekar eiga heima undir hreinlæti en útlit). Hárið á mér er feitt frekar en þurrt, ég hef ekki fengið bólur í mörg ár og ef húðin á mér glansar meira en hún á að gera veit ég ekki af því og er slétt sama.

Mitt stærsta áhyggjuefni varðandi útlitið þessa stundina er Annað, það er að segja löng hár sem eru farin að vaxa undir hökunni af því að ég er að verða svo mikil kerling. En ég klippi þau eða slít þegar ég man eftir því og þetta truflar mig ekkert sérstaklega. Bara á meðan ég þarf ekki að fara að verða herðabreið aftur.

Jú, það er nú svolítið heftandi að vera sambandslaus heima fyrir. Kinda cramps my style, eins og maður sem ég þekki mundi segja.

Tölvumaðurinn sem sagði mér fyrir helgi að ég gæti reddað þessu sjálf og þyrfti engar leiðbeiningar tautaði eitthvað um það í gær að það væri mesta furða að hann skyldi ekki hafa verið með hiksta alla helgina. Þó kom hann ekki heldur til mín eftir vinnu í gær eins og hann hafði þó ætlað. En hann slapp samt við hikstann, ég hefði ekkert haft við tenginguna að gera hvort eð er. Ekki í gærkvöldi. Því að rétt eftir að ég kom heim kom þybbinn bílstjóri frá Íslandspósti, tilkynnti mér gjörsamlega að óþörfu að hingað hefði hann aldrei komið áður, og dró svo upp úr pússi sínu lítinn nærri ferkantaðan kassa sem reyndist innihalda Harry Potter og Fönixregluna. Sem mér fannst nokkuð effektíft hjá Amazon.co.uk og Íslandspósti, að afhenda bókina á fyrsta virka degi eftir að hún fór í sölu.

En ég gerði semsagt ekkert af því sem ég hafði ætlað mér að gera í gærkvöldi.

Þeir hjá Barnes&Noble eru ekkert allt of klárir í landafræði. Ég var að leita í afrísku matreiðslubókadeildinni hjá þeim áðan og þar var meðal annars Nepal, sem ekki var nú alveg í Afríku síðast þegar ég gáði. En reyndar flokkuðu þeir matreiðslubókina mína líka í pólsku deildina hjá sér til skamms tíma; breyttu því þó að hluta þegar ég benti þeim á það en virðast samt ennþá telja hana að minnsta kosti hálfpólska. Samt er ég ekki skráð höfundur að The Polish Country Kitchen Cookbook hjá þeim eins og sumstaðar annars staðar.

En ég er löngu búin að gefast upp á öllum tilraunum við að leiðrétta svona vitleysur. Icelandic Food and Cookery er sumstaðar skráð á annan höfund; ég gerði nokkrar tilraunir til að fá það leiðrétt en það gekk ekkert. Oh well.

Nettengingin mín heima er í ólagi og þar sem ég rétt kom við í vinnunni á föstudagsmorguninn er ég búin að vera sambandslaus við umheiminn síðustu daga. Og saknaði þess ekkert að ráði. - Reyndar var ég að vinna á föstudaginn, bara annars staðar (mætti í morgunsjónvarpið um klukkan sjö, var svo farin að grilla kalkúna og fleira heima á svölum um ellefuleytið). Ætlaði svo að slappa af um helgina en svo var hringt á laugardagsmorguninn og ég beðin að koma og lesa prófarkir fyrir Íslensk fyrirtæki. Ég get aldrei getað lært að segja nei og sat þess vegna við í nærri átta tíma og las, fór ekki einu sinni í kaffi. Var gott veður á laugardaginn? Ég veit það ekki.

Í gær fór ég svo með gagnlega barninu og fjölskyldu hennar í pikknik á Þingvöll. Reyndar ekki með mína frægu pikknikkörfu (sem stendur líklega undir nafni núna, búin að koma í blöð og sjónvarp og allt) þar sem efnafræðistúdentinn og skylmingastúlkan höfðu tekið hana með í sólstöðuferð norður í Skagafjörð á föstudaginn. En það eru til fleiri körfur og það var afskaplega gott að sitja í laut nálægt Þingvallavatni (sem Sauðargæran kallaði ,,glas", ég held að hann noti það um allt sem er í fljótandi formi) og láta Eldfjallið leika þjón. Sem hún gerði með sóma, tók við pöntunum, skrifaði þær niður í blokk, afgreiddi svo allt rétt - og tilkynnti svo á eftir að þetta kostaði 1.909 krónur, borga með alvörupeningum eða alvörukorti, takk. Sá furðusvipinn á ömmu sinni, glotti, benti á samlokurnar og sagði: ,,Alvörumatur." Ekkert við því að segja ...

Reyndar sá hún sjálf um að smyrja allt nestið, næstum alein. Að vísu bara tíu tegundir af samlokum, ekki þrjátíu. En stóð sig ljómandi vel engu að síður.