Nettengingin mín heima er í ólagi og þar sem ég rétt kom við í vinnunni á föstudagsmorguninn er ég búin að vera sambandslaus við umheiminn síðustu daga. Og saknaði þess ekkert að ráði. - Reyndar var ég að vinna á föstudaginn, bara annars staðar (mætti í morgunsjónvarpið um klukkan sjö, var svo farin að grilla kalkúna og fleira heima á svölum um ellefuleytið). Ætlaði svo að slappa af um helgina en svo var hringt á laugardagsmorguninn og ég beðin að koma og lesa prófarkir fyrir Íslensk fyrirtæki. Ég get aldrei getað lært að segja nei og sat þess vegna við í nærri átta tíma og las, fór ekki einu sinni í kaffi. Var gott veður á laugardaginn? Ég veit það ekki.

Í gær fór ég svo með gagnlega barninu og fjölskyldu hennar í pikknik á Þingvöll. Reyndar ekki með mína frægu pikknikkörfu (sem stendur líklega undir nafni núna, búin að koma í blöð og sjónvarp og allt) þar sem efnafræðistúdentinn og skylmingastúlkan höfðu tekið hana með í sólstöðuferð norður í Skagafjörð á föstudaginn. En það eru til fleiri körfur og það var afskaplega gott að sitja í laut nálægt Þingvallavatni (sem Sauðargæran kallaði ,,glas", ég held að hann noti það um allt sem er í fljótandi formi) og láta Eldfjallið leika þjón. Sem hún gerði með sóma, tók við pöntunum, skrifaði þær niður í blokk, afgreiddi svo allt rétt - og tilkynnti svo á eftir að þetta kostaði 1.909 krónur, borga með alvörupeningum eða alvörukorti, takk. Sá furðusvipinn á ömmu sinni, glotti, benti á samlokurnar og sagði: ,,Alvörumatur." Ekkert við því að segja ...

Reyndar sá hún sjálf um að smyrja allt nestið, næstum alein. Að vísu bara tíu tegundir af samlokum, ekki þrjátíu. En stóð sig ljómandi vel engu að síður.