Hissa er ég á hljóðunum

Þegar ég var í Róm á dögunum ætlaði ég endilega að skoða Pastasafnið sem þar er. Ekki bara vegna áhuga míns á mat og matarsögu, heldur fannst mér það einkar vel til fundið þegar ég sá að það var við Skanderbegsgötu (rétt við Trevi-gosbrunnin) en sú gata hefur skagfirska tengingu ekki síður en Thorvaldsenstorg og fleiri merkir staðir í Róm. Sú tenging er að vísu ekki alveg augljós en fjórfaldur forfaðir minn, séra Hannes Bjarnason á Ríp, orti fyrri hluta á 19. aldar Rímur af Skanderbeg Epirótarkappa, þjóðhetju Albana (Iskander Bey). Um Skanderbeg hafa ekki minni menn en Byron og Longfellow líka ort svo að séra Hannes er þarna í góðum félagsskap.

Mér fannst semsagt tilvalið að heimsækja safnið í minningu hans. En það var þá lokað þegar til átti að taka og allt óvíst um framtíð þess.

En því er ég nú að skrifa þetta að í ljósi síðustu viðburða datt mér í hug þessi vísa, sem mig minnir að séra Hannes hafi ort þegar hænsnin á Hólum vöktu hann af værum blundi, gott ef ekki þegar hann var þar að jarðsyngja dætur prófastsins, sem dóu allar í sömu vikunni:

Hissa er ég á hljóðunum
þá hænsnin taka að umrótast.
Í gömlu vítis glóðunum
grenjið þið nú sem ákafast.

En þetta skilja nú líklega fáir.