Barnabarnið og einkamál punktur is

Eldra barnabarnið er búið að koma í heimsókn tvö kvöld í röð. Ekki vegna skyndilegrar ofurástar á og söknuðar eftir ömmu sinni, heldur vegna tímabundins tölvuleysis heima hjá henni. Nema hvað.

Ég var eitthvað að kvarta yfir fyrirsjáanlegum blankheitum og láta hana vita að ég hefði ekki efni á að gefa henni dýra afmælisgjöf en hún átti ráð við því.

-Finndu þér bara ríkan kall, sagði hún.

-Jájá, hvar á ég að finna svoleiðis? spurði ég.

-Farðu bara á einkamál punktur is, sagði barnið.

-Jájá, sagði ég, -mikið af ríkum köllum þar?

-Þú verður bara að leita, sagði hún.

Ég spurði hana hvort ætti bara að slá inn ,,ríkur kall" í leitargluggann og þeir poppuðu upp í kippum en hún vissi það ekki, hafði til allrar hamingju enga persónulega reynslu.

-En ég veit um konu sem fór á einkamál punktur is og kynntist kalli sem bauð henni á rúntinn, sagði hún. -Hann var með kryppu.

Einmitt. Og þetta er hún að benda mér á.

-En var hann ríkur? spurði ég.

-Það veit ég ekki, sagði hún. -Hún vildi aldrei sjá hann aftur.

Við urðum á endanum sammála um að ég yrði bara að vinna meira ef mig vantaði peninga.