Allt á leið til andskotans ...

... eða það skilst manni helst. Og reyndar ekkert að undra eins og margir eru búnir að lifa eins og góðærið endist eilíflega. Sem það gerir auðvitað ekki.

Mér finnst stundum þessa dagana eins og öll þessi umræða um hvað sé hægt að taka til bragðs - lækka vexti, taka upp evru, franka, norska krónu, spesíur og ríkisdali (eða bara einhverja aðra mynt), ganga í Evrópusambandið, reka Davíð - að þessi umræða snúist bara um hvernig við getum haldið áfram að lifa um efni fram. Kaupa Rangerovera, kaupa allar fínu íbúðirnar sem búið er að byggja, kaupa stærri flatskjái og lifa í vellystingum pragtuglega.

Að undanförnu hefur fólk haldið áfram að versla og skuldsetja sig sem aldrei fyrr þótt það væri eiginlega alveg augljóst að bakslagið væri að koma - eða það hélt ég allavega. Fall krónunnar er búið að vera fyrirsjáanlegt og hefði ekki átt að koma neinum á óvart. Þegar ég pantaði hótelgistingu fyrir okkur vinkonurnar í febrúar og lét setja allt saman á kortið mitt ætluðu einhverjar af hinum að borga mér strax en ég bað þær að bíða þar til reikningurinn kæmi, átti alveg eins von á heilmiklu gengisfalli þá strax.

Samt er fólk víst búið að vera að taka bílalán í gjaldeyri alveg framundir þetta.

Jæja, það er allavega eitthvað sem ég er laus við. Bæði bílalán og gjaldeyrislán.

Á móti kemur að tölvan sem ég var búin að panta mér ... jæja. Best að setja það aðeins í salt. En dollararnir sem ég á inni á Paypal-reikningnum mínum hafa allavega hækkað ögn í verði ...