Ég hef dregið mig í hlé inn í dyngju mína þar sem afmælisveisla efnafræðistúdentsins er í full swing í afganginum af íbúðinni. Hann verður 24 ára á morgun, blessaður snáðinn.

Ég gekk með hann í tæpa tíu mánuði. Eða það stendur allavega á fæðingarskýrslunni. Meðgöngulengd: 43 1/2 vika. Að vísu með stóru spurningamerki fyrir aftan. Þegar ég fór í fyrstu skoðun var ég talin komin mánuði lengra en ég hélt sjálf og það var aldrei leiðrétt. Ég var aldrei alveg viss en var þó farin að búast við honum í byrjun janúar. Hann lét bíða eftir sér og það hefur loðað við hann síðan.

Nú þarf ég eiginlega að fara að losna við hann að heiman. Ekki vegna þess að ég sé orðin þreytt á honum, neineinei. Heldur vegna þess að pottaskápurinn er orðinn yfirfullur. Þegar systir hans flutti að heiman lét ég hana hafa alla elstu pottana mína og það rýmkaði svo í skápnum að ég gat keypt mér nýja potta. En síðan eru mörg ár, ég er alltaf að bæta við pottum og pönnum og það er farið að flóa út úr skápnum. Ef drengurinn færi nú að búa gæti ég grisjað í skápnum með góðri samvisku.