Skrítið að sjá hvað fannfergið er ofboðslega mikið á Skagaströnd; nú er ekki ýkja langt þaðan yfir á Krókinn en þar skilst mér að mjög lítill snjór hafi verið að undanförnu, þótt eitthvað hafi bæst við í dag. En þetta er svosem ekki snjóþungt pláss. Ég man bara einu sinni eftir verulega miklum snjóþyngslum þegar ég átti heima þar og mamma sagði mér í dag að jafnmikill snjór hafi aldrei komið síðan. Það var snemma árs 1974. Þá man ég eftir að hafa skroppið út í sjoppu rétt fyrir lokun um kvöldið í þokkalegu veðri og snjórinn náði rétt í ökkla. Þegar ég vaknaði um morguninn sást ekki út um gluggann á herberginu, það var skafl upp á þakbrún. Ekki kannski mikið miðað við það sem fólk í snjóþyngri plássum þekkir til en þótti mikið á Króknum.

Allavega þarf fólk ekki að hafa áhyggjur af snjóflóðum þarna. Ég man einu sinni eftir að snjóflóð félli á Króknum, það var þegar hengja féll úr einni klaufinni á Nöfunum ofan á fjárhús og getur verið að einhverjar kindur hafi drepist. En það var sérstakt tilvik, því að ef ég man rétt sátu tveir feitustu strákarnir á Króknum á hengjunni þegar hún fór af stað og fóru með henni niður.

Af hverju í ósköpunum geta ekki allir séð hvað blár litur fer skelfilega illa við flestan mat? Ekki alveg undantekningalaust að vísu en ég er til dæmis núna að horfa á þátt af Ready Steady Cook þar sem einn rétturinn er framreiddur á dökkbláum diski sem drepur hann gjörsamlega. Ég man líka eftir grillþætti - ætli það hafi ekki verið í Veru, bloggblaðinu í vor - þar sem allir réttir voru myndaðir á dökkbláum diskum sem fóru skelfilega með þá.

- Ókei, það sjá þetta kannski ekki allir en flestir eru þó sammála mér þegar búið er að benda þeim á þetta og þeir hafa virkilega horft á matinn. Ef þið eigið diska í mismunandi litum og þar á meðal bláum, prófið þá einhvern tíma að skammta sama réttinn á nokkra mismunandi og athuga hver freistar ykkar mest. Ég er nokkuð viss um að það verður ekki rétturinn á bláa diskinum.

Nú segir ábyggilega einhver ,,hvaða máli skiptir það, bragðið er það sama". Tjaa - já og nei. Útlitið á réttinum hefur áhrif á hvernig hann bragðast (ekki hvernig hann er á bragðið, heldur hvernig maður skynjar bragðið). Þetta er örugglega líka hægt að sannreyna á Le Gout du Noir í París, þar sem gestirnir borða matinn sinn í niðamyrkri. Mér skilst á því sem ég hef lesið um þann stað að gestirnir segist finna bragðið af matnum miklu betur af því að þeir geti einbeitt sér að því en þó aðeins ef réttirnir eru tiltölulega einfaldir; engar flóknar sósur eða þess háttar. Reyndar eru komnir fleiri slíkir veitingastaðir, eins og þessi hér í London.

En lyktarskynið kemur náttúrlega inn í þetta líka ...

Ég var að klára The Da Vinci Code áðan. Þokkaleg spennusaga sem hélt manni við efnið, oftast nær, en mér fannst hún alls ekki standa undir öllu því lofi sem hefur verið hlaðið á hana. Langt frá því. Ekki vel skrifuð, lítil sem engin persónusköpun, sæmilega áhugavert plott en svosem ekkert nýtt og eiginlega alls ekki nógu spennandi á köflum - stundum var ég búin að leysa gáturnar á undan sérfræðingunum og þá var ekki mjög áhugavert að lesa heilmiklar vangaveltur þeirra um eitthvað sem hefði átt að vera alveg augljóst. Og svo var ég löngu búin að átta mig á hver höfuðpaurinn var þegar það kom loksins í ljós (þar hefur lesandinn að vísu yfirleitt forskot á sögupersónurnar, en samt ...). Og endirinn fannst mér alveg skelfilega hallærislegur.

Kannski var ég bara að búast við of miklu. Einhver var búinn að líkja bókinni við Nafn rósarinnar. En Dan Brown er nú enginn Umberto Eco, það er alveg ljóst.

Mikið var ég ánægð með nýju hanskana mína í dag. Reyndar varð mér einu sinni kalt á höndunum en það var þegar ég var að róta í frystinum í Krambúðinni í leit að súpukjöti; það stendur nefnilega til að hafa kjöt í karríi í kvöldmatinn. Ekta hríðarmatur.

Ég var að reyna að rifja það upp fyrir mér áðan hvar ég hef borðað þar sem bornar voru fram franskar kartöflur með kjöti í karríi en kem því ekki fyrir mig. Ég ætla nú ekki að fylgja því fordæmi, þetta var ekki sérlega efnileg samsetning.

Ég man líka eftir að hafa stöðvað afgreiðslumann í einhverri verslun sem bauð upp á heitan mat í hádeginu í því að skammta mér franskar kartöflur með kartöflugratíni. Það eru takmörk.

Ég fékk áðan tilboð í tölvupósti um að kaupa ,,one complete yoghurt production line" frá einhverjum A. Ghoroori í Teheran. Ekki veit ég hvers vegna, kannski sá ágæti maður hafi frétt af því að ég hef nýlega nefnt íranska og írakska matargerð hér á þessum vettvangi og ákveðið að bjóða mér jógúrtframleiðslulínu af tilefni. Eða kannski ekki.

Ég fékk líka fyrir skemmstu tilboð um að gerast félagi í íslensk-kanadíska verslunarráðinu. Mér er eiginlega enn síður ljóst hvernig stendur á því. En ókei, þetta er allavega tilbreyting frá þessum venjulegu tippalenginga-brjóstastækkana-viagra-megrunarpillu-fjárfestingatilboðum.

Ójá, og svo vann ég tvær milljónir evra í happdrætti í morgun. Það eru ekki minni menn en Bill Gates og soldánninn af Brunei (þeir eru ,,víðagitnir" eins og Færeyingar mundu segja) sem eru skrifaðir fyrir þessu happdrætti svo að það hlýtur að vera pottþétt.

Alltaf gaman að lesa póstinn sinn.

Ég veit ekki hvort er eitthvað óvenju kalt í dag en það er búinn að vera hálfgerður hrollur í mér frá því í morgun, samt held ég ekki að ég sé að verða veik. Reyndar spilaði það kannski inn í að ég gleymdi hönskunum mínum heima og var berhent á leiðinni í vinnuna. Svo voru hanskarnir orðnri slitnir og ljótir og ég búin að ætla mér að kaupa nýja. Þegar ég gekk framhjá Tösku- og hanskabúðinni á heimleiðinni sá ég að þar var útsala svo að ég skaust inn og skoðaði hanska. Endaði með að kaupa mér tvenna. Aðrir voru fóðraðir með lambsskinni og konan sem afgreiddi mig fullyrti að þetta væru hlýjustu hanskarnir í búðinni. Ég fór í þeim heim. Þegar ég stakk höndunum í þá á búðartröppunum hlýnaði mér allri samstundis og tilfinningin var einhvern veginn: mér á aldrei eftir að verða kalt á höndunum aftur. Því miður er það sennilega ekki rétt, ekki ólíklegt að ég týni hönskunum innan tíðar. Mér helst illa á hönskum. En þeir eru góðir.

Matargerðin í kvöld var líka í samræmi við kuldann sem ég fann fyrir: Ofnbakað spaghettí bolognaise með parmesanosti. Ekki slæmt.

Af føroyska tónlistarportalnum:

,,Eivør var innstillað til tríggjar virðislønir í »Íslensku tónlistarverðlaunin«, og hon fór avstað við tveimum teirra, tá ið í virðislønirnar vórðu lætnar í benleiðis sjónvarpssending mikukvøldið.

Eivør gjørdist besti kvinnuligi sangari, og hon fekk somuleiðis virðisløn fyri at vera tann, sum dugdi best at framføra sín tónleik í 2003. Harafturat var Eivør eisini instillað til at givið best fløgu út í fjør, men har vóru tað teir víðagitnu Mínus, sum fóru avstað við virðislønini."

,,Jauarir dyrka hana," segja Færeyingar á spjallþræðinum þarna og einhver bætir við: ,,Ja, hon er ein sonn perla, men eg má also siga at Íslendingar mugu vera tað feitasta fólkaslagið í heiminum. Einki ringt um Eivør, tað er ikki tað! Teir eru also bara nokkso feitir!"

Þegar ég var í háskólanum fyrir ægilega mörgum árum, nánar tiltekið heilum aldarfjórðungi, þá voru framboðsfundir vegna stúdentaráðskosninga haldnir í Hátíðasalnum og ef ég man rétt (sem ekki er nú alltaf raunin), þá var kjörstaður opnaður á meðan fundurinn stóð yfir. Ég hafði einhvern áhuga á stúdentapólitík á þessum árum og fannst að minnsta kosti sjálfsagt að mæta á fund og hlusta eitthvað á umræður, láta ekki bara nægja að koma og kjósa. Reyndar man ég bara eftir einum fundi, kannski mætti ég ekki á fleiri. En á þessum tiltekna fundi hafði ég gagnlega barnið meðferðis, sem bendir til þess að hann hafi verið seinni hluta dags eða snemma kvölds, allavega hefur ekki verið orðið mjög framorðið. Ég varð að taka hana með af því að ég hafði ekki upp á mjög marga að hlaupa til að passa hana þegar á þurfti að halda og þurfti að spara mögulegar barnapíur til að geta gripið til þeirra um helgar. Maður var með forgangsröðina á hreinu í þá daga.

Ég var semsagt með barnið með mér; hún hefur líklega verið rétt að verða fimm ára. Það voru fjörugar umræður á fundinum, margir á mælendaskrá og ræðutími afar takmarkaður, líklega við annaðhvort þrjár eða fimm mínútur. Salurinn skiptist í tvær nokkurn veginn jafnar fylkingar sem báðar klöppuðu ákaft fyrir sínum mönnum og bauluðu og blístruðu á andstæðingana. Gagnlega barnið skemmti sér hið besta, tók þátt í stemmningunni og klappaði manna ákafast fyrir öllum ræðumönnum, sama úr hvorri fylkingunni þeir voru, en tók engan þátt í baulinu. Átti jafnvel til að kippa í mig og skipa mér að klappa ef henni þótti ég ekki fagna einhverjum ræðumanna nógu vel.

Þegar allnokkuð var liðið á fundinn kom maður nokkur, eilítið eldri en flestir aðrir ræðumenn, upp í ræðustól, fór þegar á mikið flug og hafði hátt. Hann var ekki búinn að tala nema í svo sem mínútu þegar barnið kippir fast í mig og hvíslar svo í eyrað á mér:

- Við skulum ekkert klappa fyrir þessum.

Ég hlýddi því náttúrlega og þurfti kannski ekki hvatningu til. Og aldrei síðan hefur hvarflað að mér að klappa fyrir Hannesi Hólmsteini Gissurarsyni, enda hef ég svosem ekki mikið þurft að hlusta á hann. Jú, hann var nokkuð fimur í Kastljósinu á dögunum. En dugði ekki til.

Gísli Marteinn og Eva María eru að tala um hvað Idol sé mikið erlendis. (Svona a la Bo Hall.)

Mér finnst Idol nú vera meira Selfoss.

Tvær af nýju peysunum efnafræðistúdentsins voru með viðhengdum miða sem á stendur:

Print stripe sweater ass.

Hmmm.

Ég fór með efnafræðistúdentinn á útsölur að kaupa snemmbúna afmælisgjöf handa honum; við keyptum tvennar buxur og þrjár peysur, svo að nú þarf vesalings drengurinn ekki að vera klæðlítill í vetrarhörkunum eins og verið hefur að undanförnu. Ákvað svo þegar það var búið að ég nennti ekki að elda (ojú, það kemur fyrir mig líka einstöku sinnum) og sendi hann á Eldsmiðjuna eftir pitsu. Það hefur sína kosti að búa í grennd við Eldsmiðjuna.

Ég er semsagt ekki í stuði til að gera tilraunir með ólífuolíuís akkúrat núna. Kannski í næstu viku, ég þarf að gera fullt af tilraunum þá hvort eð er. Þá byrjum við að vinna þriðja tölublað Gestgjafans og ég er með svo margar hugmyndir í gangi sem mig langar að vinna úr að ég kem ekki helmingnum af þeim að. Ekki í þetta blað allavega.

Ég rakst áðan á uppskrift að ólífuolíuís (jómfrúarolía, egg, rjómi, mjólk, sykur) og er búin að vera að hugsa um það síðan hvernig þessi ís mundi bragðast. Sennilega endar með því að ég prófa, ég hugsa að uppskriftin láti mig ekki í friði fyrr en það er frá.

Þetta gerist stundum; ég les eða heyri um einhvern rétt og er ekki í rónni fyrr en ég er búin að prófa. Stundum reynist rétturinn allt að því óætur, eða allavega ekki neitt til að púkka upp á, en ég er þó allavega búin að prófa. Stundum reynist uppskriftin vera hreinasta þing (eins og var t.d. með bjórdollukjúklinginn fræga).

Ólífuolíuís? Ja, hvers vegna ekki. Mér fannst jarðarber með balsamediki ekki hljóma vel fyrst þegar ég heyrði þá samsetningu nefnda; núna er þetta nánast klisja.

,,Ég hefði betur verið í bomsum."

Hver sagði og hvers vegna? (Þetta er ekki getraun, ég var að reyna að rifja þetta upp áðan. Jón spæjó?)

Mig bráðvantar góðar bomsur. Verst að þær eru í tísku núna, skilst mér.

Eftir því sem ég verð eldri sannfærist ég stöðugt betur og betur um það að lýðræði er stórlega ofmetið stjórnskipulag. Menntað einveldi er það eina sem blífur. Allavega innan veggja heimilisins og sennilega mun víðar. Það er að vísu með þeim fyrirvara að ég sé einvaldurinn.

Ég var nærri fokin á leið út í Nóatún áðan. Efnafræðistúdentinn (sem ég hafði með sem burðardýr) hefði nú sennilega bjargað mér áður en ég hefði flogið langt út í buskann. Og þó. Húfan fauk af mér og ég þurfti að elta hana sjálf en drengurinn stóð bara og hló að mér á meðan.

Til allrar hamingju var búið að hirða jólatrén af Vesturgötunni í morgun, eða kannski voru þau bara fokin í burtu. Aftur á móti gekk ég Framnesveginn áðan og þar var fjöldi jólatrjáa, sum fokin undir bíla, önnur vandlega skorðuð við rimlagirðingar.

Ég er búin að elda svo mikið af pottréttum og súpum að undanförnu - bæði fyrir vinnuna og ofan í efnafræðistúdentinn á meðan hann gat ekki kyngt fastri fæðu - að eiginlega ætti ég að vera búin að fá nóg af slíku í bili. Samt langar mig í góðan lambakjötspottrétt í kvöldmatinn. Kannski eitthvað marokkóskt, eldað í taginu. Eða ég fletti í matreiðslubók frá Írak sem ég eignaðist nýlega, ég er viss um að þar eru góðir lambakjötsréttir.

Jamm, það gat nú alveg verið verra ...


You are going to Marry orlando Bloom. He will
always treat you right and is very romantic. He
will do anything for you. He is very polite and
has deep brown eyes and is very good looking
(which is another plus!). He can make anythind
cheesy look really good (like sliding down
stairs on a shield shooting arrows or wearing
pointy ears for example). Congrats!!


Which male celebrity are you going to marry? (10 results that have pics!)
brought to you by Quizilla

Ég er að fara í gegnum margra ára drasl og henda. Hefði átt að gera það síðast þegar ég flutti á milli skrifstofa, enda var ég þá að skipta um vinnustað líka (en báðir þó undir sama þaki), en þá vildi svo til að ég var í fríi á Ítalíu og þegar ég kom aftur var búið að flytja allt mitt hafurtask, dótið hafði bara verið sett ofan í kassa eða upp í hillur og ég hef aldrei gefið mér tíma til að fara almennilega í gegnum það fyrr en núna.

Ég held til dæmis að mér sé alveg óhætt að henda leiðbeiningabæklingi fyrir símtæki sem var skipt út fyrir fimm árum. En af hverju er ég að geyma Fréttablaðið frá 17. maí 2001? Ég er búin að fletta í gegnum blaðið og sé hvergi neitt sem ég get ímyndað mér að ég hafi séð ástæð til að halda til haga. Gengi deCode í nýjum botni? Varla. Keikó hefur jákvæð áhrif á bæjarlíf í Vestmannaeyjum? Ætli það. Ég held að ég hendi blaðinu. Súkkulaðibitakökuuppskrift sem Boltastelpan hefur párað á blað? Nei, hún verður geymd. Mynd af Thorbirni Egner með piparkökur í líki bakaradrengsins og ræningjanna - hana þarf ég að eiga áfram.

Þetta gæti orðið töluvert verk.

Það var stórhættulegt að ganga Vesturgötuna í morgun vegna fjúkandi jólatrjáa. Reyndar hættulegt að aka hana líka, ég kippti einu jólatré sem hafði fokið út á götu upp á gangstéttina. Ég taldi 25 jólatré á leið minni um götuna, fer ekki að koma tími til að hirða þau? Reyndar er ekki búið að hirða trén af Kárastíg og Skólavörðustíg heldur en þau voru þó ekki að trufla umferð þar.

Ég er að koma mér fyrir á nýju skrifstofunni og liggur við að ég fái víðáttubrjálæði, hún er svo stór, rúmgóð og björt miðað við hina.

Efnafræðistúdentinn er loksins á batavegi. Hann fékk málið aftur klukkan eitt í nótt, á slaginu, og hótar nú hefndum þar sem hann hefur verið ómálga og ekki getað svarað fyrir sig í fjóra daga. Hann fór líka að geta kyngt fastri fæðu og í tilefni af því eldaði ég hádegismat í dag - annars er venjulega bara léttmeti á borðum í hádeginu á sunnudögum, eða ekki neitt - norður-afrískan kjúklingapottrétt með ólífum og kjúklingabaunum.

Ken Hom er í sjónvarpinu (BBC Food) að steikja Sesúan-rækjur með engifer og chili og sesamolíu og fleira góðgæti. Ansi girnilegt. Kannski ég hafi eitthvað svipað í kvöldmatinn annað kvöld. - Þau ykkar sem eruð með breiðvarpið en hafið ekki náð BBC Food, prófið að slökkva og kveikja á afruglaranum og stilla svo á rás 23.

Ég var spurð um Ebay hér á undan. Ég hef keypt töluvert gegnum Ebay, eða gerði það fyrir 1-2 árum, en reyndar næstum eingöngu bækur svo að ég hef litla reynslu af öðru. Það er mjög misjafnt hvort ég hef þurft að borga virðisaukaskatt af þessum sendingum og fer ekkert eftir því hvernig þær eru merktar (ég hef aldrei beðið um að sendingar til mín séu merktar sem gjöf til að reyna að komast undan því að borga af þeim, veit þó að sumir gera það en ég held að það sé ekkert mark tekið á slíkum merkingum). Frekar fer það eftir stærð sendinganna; smápakka sem komast inn um bréfalúguna hef ég oftar en ekki fengið beint án þess að þurfa að borga nokkuð en annars hef ég borgað virðisaukaskatt og afgreiðslugjald sem nú er 350 krónur á hverja sendingu.

Ebay er náttúrlega uppboðsmiðstöð þar sem mörg hundruð þúsund seljendur eru með vörur og reglurnar eru eins misjafnar og þeir eru margir. Þess vegna er mjög mikilvægt að reyna að fá öll vafaatriði á hreint áður en maður setur inn boð af því að boðið er jú bindandi. Fyrst af öllu þarf að athuga hvort þessi tiltekni seljandi sendir til Íslands - margir bandarískir seljendur vilja eingöngu selja innan Bandaríkjanna og það verður maður að virða. Samt er allt í lagi að senda seljandanum tölvupóst og spyrja hvort hann sendi til Íslands, margir eru til með að gera það þótt þeir segi ,,US only" á uppboðssíðunni. Líka mætti athuga með Shop USA, sem hefur milligöngu um sendingar til Íslands, en ég veit ekki nógu vel hvernig það virkar.

Annað sem þarf að athuga vel er sendingarkostnaður og maður ætti aldrei að bjóða í eða panta neitt nema vera búinn að athuga það mál fyrst. Bæði er að póstkostnaðurinn sjálfur er oft mun hærri en maður ætlar (gott að athuga það hér) og svo eru sumir seljendur sem smyrja hressilega ofan á póstkostnaðinn. Fyrir bækur og ýmsa smáhluti sem ekki þurfa mikinn umbúnað er ,,Global Priority Flat Rate Envelope" oft besti kosturinn (5-9 dollarar eftir stærð og kemur frekar fljótt). Svo þarf líka að athuga með greiðslumöguleika. PayPal er fljótlegast og einfaldast en það eru ekki allir sem taka þannig greiðslu og það eru til fleiri möguleikar, t.d. hér.

Á Ebay er líka mikilvægt að skoða seljandann áður en maður býður í hlutinn. Smella á svigann aftan við ebay-nafnið og skoða feedbackið. Hér er dæmi um seljanda sem ég hef keypt af oftar en einu sinni; hann er með 7786 jákvæðar umsagnir, eina neikvæða. Pottþéttur náungi semsagt, og það er í samræmi við mína reynslu af honum. Aftur á móti dytti mér aldrei í hug að eiga viðskipti við þennan hér (reyndar búið að reka hann af Ebay). Og það er óráðlegt að kaupa dýrari hluti af einhverjum sem eru með nánast ekkert feedback. Og endilega spyrja um öll vafaatrið áður en maður setur inn boð.

Þetta er það sem mér dettur fyrst í hug varðandi verslun á Ebay og margt af því á líka við um önnur netviðskipti. Ef einhverjir aðrir hafa eitthvað til málanna að leggja, gerið það þá endilega.