Ég rakst áðan á uppskrift að ólífuolíuís (jómfrúarolía, egg, rjómi, mjólk, sykur) og er búin að vera að hugsa um það síðan hvernig þessi ís mundi bragðast. Sennilega endar með því að ég prófa, ég hugsa að uppskriftin láti mig ekki í friði fyrr en það er frá.

Þetta gerist stundum; ég les eða heyri um einhvern rétt og er ekki í rónni fyrr en ég er búin að prófa. Stundum reynist rétturinn allt að því óætur, eða allavega ekki neitt til að púkka upp á, en ég er þó allavega búin að prófa. Stundum reynist uppskriftin vera hreinasta þing (eins og var t.d. með bjórdollukjúklinginn fræga).

Ólífuolíuís? Ja, hvers vegna ekki. Mér fannst jarðarber með balsamediki ekki hljóma vel fyrst þegar ég heyrði þá samsetningu nefnda; núna er þetta nánast klisja.