Vöfflur, afkomendur mínir og Snoddas

Ég var drifin í vöfflubakstur um leið og ég kom heim, þar sem einkasonurinn og dótturdóttirin sitja hér við stærðfræðinám (alltsvo hann er að kenna henni). Það gekk náttúrlega ekki þrautalaust; ég byrjaði á að baka þrjár vöfflur til að við gætum öll byrjað jafnt á vöffluátinu, kom með þær inn og þar sem þær voru ekki rjúkandi heitar beint úr járninu var ég ásökuð um að hafa gefið þeim gamlar vöfflur.

Svo kom ég með fleiri vöfflur (heitar) og þegar Boltastelpan var búin að gúffa í sig og sagðist alls ekki vilja meira kvartaði hún samt yfir að ég hefði bakað of lítið. Þótt það væri afgangur.

Erfitt að gera þessu til hæfis.

Og nú sitja þau bæði við borðstofuborðið yfir stærðfræðinni, hlæja að mér og tala um að ég minni þau dálítið á Snoddas. Eða einkasonurinn heldur því fram, frænka hans hlær bara því að hún vissi ekki hver Snoddas var. Fyrr en núna.




Pþvu.