Fellibylurinn Flóra og önnur hvassviðri

Það er nú svosem ekki von á neinum Gústav hingað og reyndar spáð hæglætisveðri næstu dagana. En á föstudaginn var svo hvasst hér í Vesturbænum að borð úr plasti fauk af svölum á næsta húsi (þeim sömu skilst mér og hýstu óvænta brúðkaupsveislu í fyrra) og niður á verönd Forlagsins, þar sem það splundraðist rétt við hliðina á einum ritstjóranum, sem átti sér einskis ills von. Og liggur enn í frumpörtum úti í horni á veröndinni. Borðið alltsvo, ekki ritstjórinn.

Annars rifjuðust upp fyrir mér um helgina minningar um fellibylinn Flóru, einhvern þann mannskæðasta sem sögur fara af. Flóra var svo öflug að eftirstöðvarnar bárust til Íslands og meira að segja allt norður í Skagafjörð; ég man þegar við systkinin stóðum fremst á brún bæjarhólsins í hávaðaroki og vorum að kanna hvað við gætum hallað okkur langt fram í vindinn áður en við misstum jafnvægið og dyttum. Þetta var um miðjan október 1963, þegar ég var sex ára.

Annars var sá fellibylur sem ég þekkti best til á mínum barndómsárum Fellibylur gamli í Kapítólu.