Föst í flík

Við einkasonurinn röltum út áðan og fengum okkur að borða. Á leiðinni sagði ég honum frá því að ég hefði farið á útsölu og setið pikkföst í flík í mátunarklefa. Ekki í fyrsta skipti svosem.

Hann hló náttúrlega eins og bestía.

-Og þegar ég var að reyna að komast úr henni flæktist ég í henni og fékk innilokunarkennd, sagði ég. (Sem er satt.) -Það munaði eiginlega engu að ég neyddist til að kalla á hjálp, standandi á brjóstahaldaranum með mussuna flækta um hausinn. Tókst loksins eftir langa mæðu að mjaka mér úr henni við illan leik.

-Þú mátt eiga það, sagði drengurinn, -og það er einn af skárri kostunum þínum, að þú getur alltaf gert grín að sjálfri þér.

-En þú ert ekki búinn að heyra það versta, sagði ég. -Þetta var nefnilega í Stórum stelpum. Ég sat alltsvo föst í feitukonuflík.

Þá þagnaði sonurinn við og sagði svo:

-Það eru takmörk fyrir því hvað maður vill heyra um móður sína.

En hey, þetta var eitt minnsta númerið í búðinni ...