Nú verður efnafræðistúdentinn hissa þegar hann kemur heim af kvöldvaktinni. Móðir hans tók sig nefnilega til og skipti um skrá á baðherbergishurðinni. Nei, þetta var ekki gert til að koma í veg fyrir (alræmdar) langar baðkerslegur drengsins, merkilegt nokk. Skráin var einfaldlega biluð, þannig að hurðin átti það til að læsast á eftir fólki ef ekki var tekið í húninn að utan áður en var lokað til að fullvissa sig um að hún væri ekki í læstri stillingu. Þetta hefur heimilisfólk og hagvanir gestir gert ósjálfrátt en stundum gleymist að vara aðra við og þá þarf að opna með skrúfjárni.

Svona er þetta búið að vera frá því að ég keypti íbúðina. Fyrir tólf árum. Sem er bara venjulegur framkvæmdahraði á þessu heimili. Í hvert sinn sem von hefur verið á fjölda gesta, til dæmis í afmælum eða á Þorláksmessu, er efnafræðistúdentinn settur á vaktina og látinn vopnast skrúfjárninu - þessu eina sérstaka skrúfjárni sem dugað hefur á hurðina, og þó eiginlega ekki að undanförnu því skrúfan er orðin nánast aleydd, það er búið að hamast svo mikið á henni. En nú átti ég leið í Byko í dag og rak augun í skrá og húna. Datt í hug að það væri líklega kominn tími á að skipta, keypti settið (1600 krónur), fór heim og skipti. Tók 15 mínútur en hefði bara tekið 10 ef ég hefði ekki sett skrána vitlaust í fyrst og þurft að taka hana úr og laga ... Semsagt, það tók mig tólf ár að vinna tíu mínútna verk. Alveg dæmigert.

Og nú get ég farið að skila skrúfjárninu, sem ég fékk lánað fyrir afar mörgum árum og hef aldrei getað látið eigandann fá aftur af því að það var það eina sem dugði á baðherbergishurðina.