Mér þykir óneitanlega miklu þægilegra að standa í stórræðum í eldhúsinu þegar veðrið er gott. Það er vegna þess að hvenær sem viðrar til þess opna ég svaladyrnar upp á gátt og stækka eldhúsið út á svalir. Í dag er ég að baka fyrir fermingarveislu og það eru nokkrar tertur að kólna á svölunum. Og ef mér líst þokkalega á veðrið í kvöld er eins líklegt að ég geymi þær þar yfir nóttina. Ekki komast þær allavega allar í ísskápinn, hann er ekki mjög stór. Reyndar hefur lengi staðið til að nýr ísskápur yrði næsta heimilistæki sem ég fjárfesti í en það breytist líklega í ljósi síðustu atburða. Ojæja.

Annars eru þessar svalir einstakar í sinni röð, þar sem þær eru einn veðursælasti staður landsins. Þar er stundum sól og blíða þótt hiti annars staðar í borginni sé rétt yfir frostmarki. Og þær eru semsagt eins og framlenging af eldhúsinu. Þegar ég kem heim úr vinnunni á sumrin, ef ekki er þeim mun kaldara, er yfirleitt mitt fyrsta verk að opna út á svalir og svo sit ég gjarna þar og undirbý matinn - líka þegar ég er ekki að fara að grilla. Reyndar voru þessar svalir ein aðalástæðan til þess að ég keypti íbúðina, þegar ég var að leita á sínum tíma sagði ég alltaf að ég vildi íbúð með stórum svölum og engum garði. Það er reyndar garður hér en framkvæmdaglaða fólkið í húsinu sér alveg um hann á meðan ég sit í makindum úti á mínum svölum og horfi á þau puða.

Fyrsta sumarið sem ég bjó hér borðuðum við úti á svölum á hverjum einasta degi í fimm vikur samfellt. En það var reyndar sumarið 1991, sem var afskaplega gott sumar. Það er líka svolítið stérstök tilfinning stundum að sitja þarna úti í sólskini yfir góðum mat og vínglasi og horfa niður í bakgarðana hérna í þríhyrningnum á milli Kárastígs, Frakkastígs og Skólavörðustígs, maður gæti næstum verið einhvers staðar suður í Evrópu.

Ég vona að þetta verði gott sumar ...