Mogginn segir að nú sé farið að strikamerkja börn á Spáni. Ef þeir hefðu nú verið byrjaðir á því á fæðingardeildinni hér um árið gæti ég verið 100% viss um að ég hefði fengið rétt barn aftur eftir ruglinginn sem varð þegar ég lá þar, en það er ég nú ekki alltaf. Ég fékk semsagt vitlaust barn inn á stofu til mín eftir einn heimsóknartímann og önnur mamma líka. Hún sá strax að eitthvað var öðruvísi en það átti að vera en var í klukkutíma að sannfæra sjálfa sig um að svona gæti gerst og safna kjarki til að fara á stúfana og gera eitthvað í málinu. Ef hún hefði ekki gert það væri ég örugglega með rangan son enn í dag því ekki fattaði ég neitt þótt ég væri búin að vera með barnið hjá mér í klukkutíma.

Samt veit ég ekki alveg ... Blessaður drengurinn er ekki vitund líkur mér og hefur aldrei verið. Ekki í útliti allavega. Jafnvel svæsnustu gamlar frænkur sem geta séð svip af nánast hverjum sem er með nánast hvaða barni sem er hafa aldrei reynt að halda því fram. Það koma alveg þær stundir að læðist að mér veikur grunur um að ég eigi ekkert í honum og sitji uppi með barn einhverrar allt annarrar konu. Hann er að vísu eins og snýttur út úr nösinni á mínum fyrrverandi og þarafleiðandi nokkuð örugglega sonur hans en það segir ekki allt. Kannski er ungur maður uppi í Grafarvogi (hin mamman bjó þar síðast þegar ég vissi) sem gengur um grunlaus um það hver er raunveruleg móðir hans - ja, allavega var ég mamma hans í heilan klukkutíma fyrir tæpum 22 árum. Kannski á hann eftir að birtast á tröppunum hjá mér einn góðan veðurdag. Annað eins hefur nú gerst í Leiðarljósi.

Ég mundi reyndar sennilega ekki bjóða honum inn. Ég kann ágætlega við efnafræðistúdentinn.