Ingvar bregst - aftur

Ég fór að leita að skrúfjárni. Hálfminnti að ég hefði séð venjulegt skrúfjárn hér niður frá. Í Einhverjum Kassa.

Svo að ég leitaði í Einhverjum Kössum. Þónokkrum svoleiðis. Ég fann:

1) Kaffidósina mína, sem ég er mikið búin að sakna. Með kaffi í en loklaus. Ég henti kaffinu.
2) Makkarónupakka sem var ofan í bókakassa.
3) Fjóra heftara. Mig bráðvantaði heftara fyrir nokkrum dögum. Mig vantaði engan heftara núna.
4) Hálfan camembert. Ég held að ég fari ekki nánar út í ástand hans.
5) Nokkur herðatré. Nema hvað.
6) Einn kaktus, sem virtist við hestaheilsu þótt hann hefði verið lokaður ofan í kassa í allavega þrjár vikur.
og ...
7) Skrúfjárn.

Málið leyst og spegilskápurinn kominn á baðvegginn? Óekkí. Þegar ég ætlaði að fara að sveifla nýfundnu skrúfjárninu í gríð og erg komst ég að því mér til mikillar undrunar að það fylgdu ekki með skrúfur til að festa skápinn á vegginn í Ikea-pakkanum. Og nei, þær vantaði ekki, þær eiga ekkert að fylgja samkvæmt leiðbeiningunum.

Hvað er í gangi? spyr ég aftur. Ég sem hélt að það væri aðalmálið við Ikea-dót að maður þyrfti ekkert annað en það sem er í pakkanum. Það fylgdu jú festingar og skrúfur með Billy-skápunum, sem ekki þarf að festa við vegg nema maður vilji tryggja sig fyrir að fá þá ekki oná sig í næsta jarðskjálfta. En þennan blessaða spegilskáp er eiginlega óhjákvæmilegt að festa upp á vegg og því þá ekki að láta skrúfurnar fylgja?

Ég er búin að missa alla trú á honum Ingvari.