Ég hellti smávegis kaffi niður á mig áðan og ákvað að setja bara buxurnar í þvottavélina, það var hvort eð er allt óþvegið sem ég fór með í Frakklandsferðina. Þegar ég var að fara að setja í vélina mundi ég að þvottaduftið var búið, svo að ég ákvað að skjótast út í Krambúð þrátt fyrir kuldann og kaupa þvottaduft.

Tók ruslið með út í leiðinni. Stoppaði í forstofunni og safnaði saman ruslpósti í stóran plastpoka, samt var helmingurinn eftir. Meira hvað kemur af þessu og ég held næstum að það sé enginn í húsinu nema ég sem hirðir eitthvað af Fréttablaðinu og Blaðinu. Fór út með þetta en þegar ég kom að hurðinni sem er fyrir undirganginum (þar sem ruslatunnurnar eru) og fór að leita í öllum vösum að lyklinum til að opna, þá áttaði ég mig á því að lyklakippan var í buxnavasanum. Á buxunum sem lágu uppi á baðherbergisgólfi og biðu þess að komast í þvott.

Ég var semsagt læst úti í kuldanum. Símalaus, því að ég ætlaði bara rétt að skjótast í búðina - en til allrar hamingju hafði ég haft vit á að fara í hlýja úlpu, ekki þessa þunnu sem ég ætlaði fyrst í. Svo að ég rölti út í Krambúð og fékk að hringja hjá Eysteini. Hringdi í efnafræðistúdentinn, sem var að ljúka vakt. Hann lofaði að koma og bjarga móður sinni frá því að verða úti en þar sem hann er í Smáralindinni á þriðjudögum var ljóst að það yrði ekki strax.

Ég fór niður í Mál og menningu, settist í stól í búðinni og las eina bók á meðan ég beið. Tók mig innan við hálftíma og hún kostaði 3.990 krónur. Sem ég gæti svosem reiknað þannig að ég hefði grætt 140 krónur á mínútu á því að lesa hana en þar sem ég hefði aldrei keypt bókina hvort eð var er það ekki mjög raunhæfur reikningur. Skemmtilegur samt.

Svo kom blessaður drengurinn, fylgdi aldraðri móður sinni heim, opnaði fyrir henni og fékk kaffi og súkkulaði að launum.