Það voru menn hér áðan að tengja nýtt sjónvarpsloftnet. Boruðu göt gegnum veggi og kvörtuðu yfir harðri steypu, ekki þeir fyrstu sem það gera. Steypan í þessum veggjum þykir fádæma hörð. Annar þeirra stóð svo og reyndi að stilla sjónvarpið inn. Það gekk af einhverri ástæðu ekkert vel og hann var að tauta eitthvað um að þeir þyrftu hvort eð er að koma aftur á morgun. Þetta var í lok fréttatímans og það sást nánast ekkert í sjónvarpinu en heyrðist ágætlega.

Þá var farið að segja frá því hvað ætti að vera í Kastljósi, þar yrði hvaðhúnnúheitir listakonan (jú, Erna) sem lét mynda sig berrassaða út um allan bæ. Áhugi loftnetsmannsinns á að ljúka verkinu hið snarasta jókst mjög marktækt. Ég fékk sjónvarpið í lag. Til bráðabirgða allavega.