Mér var gefinn brúðarvöndur áðan. Örugglega sá eini sem ég kem til með að eignast. Rauðgulur, gulrauður og fagurgrænn. Einmitt litirnir sem ég hefði sennilega valið ef ég hefði í alvöru verið að leita mér að brúðarvendi.

Ég var svo ánægð með vöndinn að ég fór að velta því fyrir mér hvernig brúðarkjóll mundi passa við svona vönd. Og hvernig veislan ætti að vera (já, við erum að senda brúðarblað Gestgjafans frá okkur). Og í framhaldi af því fór ég náttúrlega að hugsa um hvort ég ætti ekki bara að fara að leita mér að einhverjum huggulegum kalli svo að ég gæti farið að gera eitthvað með þessar pælingar.

Svo mundi ég hvað mér fannst voðalega lítið gaman að vera gift. Og snarhætti við.