Kosturinn við að mæta snemma í vinnuna á svona degi er að maður er kominn á staðinn en á ekki eftir að berjast á móti ísköldu rokinu.

Þetta er ég að hugsa þegar ég horfi á kappklædda en skjálfandi vinnufélagana birtast einn af öðrum. Og þeir komu þó á bílum. Ég gekk - meirihlutann af leiðinni, gagnlega barnið og Sauðargæran birtust eins og frelsandi englar neðarlega á Vesturgötunni og tóku mig upp í. Þá hafði ég ekki séð nokkurn einasta fótgangandi mann, alla leið ofan af Kárastíg.

Ég var að hugsa um að leyfa mér að kúra aðeins lengur í rúminu en ef ég hefði gert það ætti ég labbið í vinnuna eftir.

Svona er ég mikil Pollýanna þessa dagana.