Ég var farin að halda áðan að ég væri tilneydd að finna mér kall innan tíðar, eða allavega viðhald.

Ég keypti mér nefnilega sparikjól um daginn. Og nú er ég ekki að tala um þennan sem ég keypti í Rauðakrossbúðinni fyrir pressuballið og er mjög fínn en var samt bara redding. Neinei, alvöru síðkjól, svona mátulega frúarlegan og fínan á árshátíðir og svoleiðis, með jakka í stíl og allt. Segi ekki að hann mundi duga í konunglegt brúðkaup en örugglega í allar þær fíniríisveislur sem hætta er á að ég verði einhvern tíma boðin í. Og ég virka voða slank og elegant í honum, eða þannig.

So far so good. Nema ég fór að máta kjólinn áðan til að athuga hvernig skór sem ég á pössuðu við hann. Og þá rennur upp fyrir mér að hann er með rennilás að aftan. Ég hef ekki átt kjól með rennilás að aftan síðan ég veit ekki hvenær - sennilega ekki síðan ég var tólf ára eða svo. Og það þarf mannhjálp til að renna þessum rennilás upp og niður, maður gerir það ekki sjálfur. Konan í búðinni hafði gert það fyrir mig þegar ég var að máta, ekkert mál. Ég gæti látið efnafræðistúdentinn í málið, nema hann fór í fjallgöngu á Esjuna með skylmingastúlkunni og ég ein heima.

Og þá fer ég að hugsa: Fyrr eða síðar flytur drengurinn að heiman og ég get ekki treyst á hann með rennilásinn. Hvað gera bændur þá? Ég kemst hvorki í kjólinn né úr honum hjálparlaust. Rennilásinn er ekki þannig að hægt sé að festa snúru í hann til að toga hann upp og niður. Ókei, það er svosem hægt að biðja einhvern að koma við og renna upp lásnum áður en farið er út - en verra þegar maður kemur heim um miðja nótt og ætlar úr kjólnum. Andskotinn. Ég hreinlega neyðist til að hafa einhvern karlmann til taks til að redda málunum fyrir mig þegar drengurinn er fluttur út, annars get ég aldrei notað kjóldrusluna ...

Nema svo datt mér í hug að renna lásnum alveg upp og reyna að fara í kjólinn þannig. Og viti menn, kjólinn er akkúrat nógu víður og ég akkúrat nógu liðug til að það takist án þess að veruleg hætta sé á að ég sitji föst á miðri leið. Eins gott samt að ég legg ekki í vana minn að drekka mig fulla, það gætu orðið sögulegir fimleikar að komast úr kjólnum við þær aðstæður.

En ég get allavega lagt allar kallapælingar á hilluna í bili, ég þarf ekki á svoleiðis að halda eftir allt saman.