Kyngreining bloggtengla

Ég sá það á femínistapóstlistanum, sem ég nenni af og til að lesa, að þar var einhver umræða um tenglana hans Egils Helgasonar. Einhverjum (Farfuglinum) hafði fundist þeir heldur karllægir og því bent Agli á nokkra kvenkyns bloggara. Þar á meðal mig. Og Egill hafði tengt á sumar og aðrar ekki. Og ég gat ekki betur séð (eða öllu heldur man ekki betur og er búin að eyða póstinum) en að einhver hefði talið þetta einhvers konar höfnun á þeim sem ekki var tengt á - þar á meðal náttúrlega mér.

Della.

Ég get bara ekki séð nokkra vitræna ástæðu fyrir því að Egill ætti að tengja á bloggið mitt. Ekki er ég að tengja á hann. Ég hugsa að ég sé ekki að skrifa um nokkurn skapaðan hlut sem hann hefur minnsta áhuga á að lesa um. Og mér finnst það bara hið besta mál. Ekki les ég nema brot af því sem hann skrifar.

Bloggið mitt er ekki hugsað sem vettvangur fyrir samfélagsumræðu þótt auðvitað komi fyrir af og til að ég tjái mig um eitthvað sem er í fréttum eða ætti að vera í fréttum. En ég hef eiginlega minni og minni áhuga á slíku eftir því sem ég eldist. Núna gæti ég til dæmis tjáð mig eitthvað um besefann á Guðmundi í Byrginu, sem virðist vera það sem hæst stendur (pun intended) í fréttaflórunni þessa dagana. Þótt ég hafi reyndar ekki séð téðan besefa því að ég er lítið að horfa á sjónvarp þessa dagana. Reyndar sá ég Kastljós áðan þar sem Guðmundur fullyrti að þetta væri einhver alltannar besefi. Um það veit ég náttúrlega ekki bofs.

En ég hef semsagt engan sérstakan áhuga á þessu máli öllu.

Að undanförnu er það vinnan, nýtt heimili og fjölskylda sem hefur tekið allan tíma minn og áhuga. Og er það sem ég skrifa um. Auðvitað hef ég ákveðinn áhuga á hræringum í fjölmiðlaheiminum af því að það er minn vettvangur en mér er eiginlega slétt sama hvort einhver blaðamaður eða umbrotsmaður sem ég þekki ekki er að færa sig af einu blaði yfir á annað. Þannig að ég hef ekkert um það að segja. Ég gæti tuðað eitthvað um bitlingagleði Framsóknarmanna en það væri nú að bera í bakkafullan lækinn (aftur á móti ætla ég að nota tækifærið hér og nú og lýsa yfir stuðningi við Guðna Ágústsson í slagnum við Hjálmar, við konur sem eyðum löngum stundum kringum eldavélina eigum hauk í horni þar sem Guðni er). Ég gæti klappað sjálfri mér á bakið fyrir að vera maður ársins en það væri hálfklént af því að ég hef margoft lýst því yfir að Nýtt líf ætti að velja mig konu ársins. Það gerist varla úr þessu. Og ekki þarf ég að óttast, nafnsins vegna, að mér verði ruglað saman við einhverjar glæpaglyðrur og órækjur, ég á mér enga alnöfnu. Ekki í blaðakvenna- eða matargúrúastétt, allavega.

Er verið að blogga um eitthvað fleira þessa dagana? Nema jólaundirbúning og svoleiðis. Ég er alveg með í því. Ég gæti líka skrifað um gigtina sem er hlaupin í vinstra hnéð á mér, undarlegar bækur sem ég hef verið að finna í kössum eftir flutningana, dularfullt andlát ljósa hér á Grettisgötunni og fleira. En ég geymi það til betri tíma.

En þessi blessuð umræða um bloggtengla og kyngreiningu þeirra (sem mér finnst út í hött) hefur reyndar minnt mig á að það er löngu orðið tímabært að ég uppfæri mína. Hef ekki nennt að gera það óralengi og það er fullt af fólki sem er með tengt á mig sem ég hef trassað að tengja á á móti. Kannski geri ég eitthvað í því núna um hátíðarnar.