Skorið og steikt

Laufabrauðsgerðin tókst þetta líka ljómandi vel. Þótt hún væri ekki hjá mér. 112 kökur, aðeins meira en í fyrra þótt deigmagnið væri það sama (3 kíló af hveiti). Okkur smáfer fram í að fletja þynnra út þótt mamma sé ekki enn alveg ánægð. En hún er líka með yfir sextíu ára reynslu í laufabrauðsgerð. Þetta ætti að duga ágætlega þótt við séum mörg. Allavega á mínu heimili. (Ég meina, ætti að duga á mínu heimili - ekki að við séum mörg á mínu heimili.)

Ég var aðallega í útflatningardeildinni eins og venjulega en skar þó nokkrar kökur og steikti svo hluta af þeim. Og allar skufsurnar, sem alltaf eru jafnvinsælar. Ég er annars að velta fyrir mér hvort ég eigi ekki að bera þær fram sem snakk einhvern tíma. Laufabrauðsdeig flatt út (hægt að nota pastavélina), skorið í ræmur og þær steiktar í feiti. Nammi. Örugglega fínt t.d. með karríréttum og ýmsum austurlenskum mat.

Ég verð í fríi eftir hádegið á morgun að undirbúa Þorláksmessu. Ef einhvern langar að kíkja sem kemst ekki á Þorlák má alveg gá hvort ég sé heima. Það verður allavega til kaffi.