(function() { (function(){function b(g){this.t={};this.tick=function(h,m,f){var n=f!=void 0?f:(new Date).getTime();this.t[h]=[n,m];if(f==void 0)try{window.console.timeStamp("CSI/"+h)}catch(q){}};this.getStartTickTime=function(){return this.t.start[0]};this.tick("start",null,g)}var a;if(window.performance)var e=(a=window.performance.timing)&&a.responseStart;var p=e>0?new b(e):new b;window.jstiming={Timer:b,load:p};if(a){var c=a.navigationStart;c>0&&e>=c&&(window.jstiming.srt=e-c)}if(a){var d=window.jstiming.load; c>0&&e>=c&&(d.tick("_wtsrt",void 0,c),d.tick("wtsrt_","_wtsrt",e),d.tick("tbsd_","wtsrt_"))}try{a=null,window.chrome&&window.chrome.csi&&(a=Math.floor(window.chrome.csi().pageT),d&&c>0&&(d.tick("_tbnd",void 0,window.chrome.csi().startE),d.tick("tbnd_","_tbnd",c))),a==null&&window.gtbExternal&&(a=window.gtbExternal.pageT()),a==null&&window.external&&(a=window.external.pageT,d&&c>0&&(d.tick("_tbnd",void 0,window.external.startE),d.tick("tbnd_","_tbnd",c))),a&&(window.jstiming.pt=a)}catch(g){}})();window.tickAboveFold=function(b){var a=0;if(b.offsetParent){do a+=b.offsetTop;while(b=b.offsetParent)}b=a;b<=750&&window.jstiming.load.tick("aft")};var k=!1;function l(){k||(k=!0,window.jstiming.load.tick("firstScrollTime"))}window.addEventListener?window.addEventListener("scroll",l,!1):window.attachEvent("onscroll",l); })();

Konan sem kyndir ofninn sinn

Eldhúsreyfarar miðaldra matargúrús á Skólavörðuholtinu

5.12.06

Rati ...

Ég var að átta mig á því að nú er ég orðin þvílíkt seleb, búin að vera á forsíðunni á Hér og nú og allt, að ég þarf ekki lengur að neimdroppa, nú fer fólk að neimdroppa mér (mig??). Varla til sá fjölmiðill sem ég hef ekki komið fram í, nema reyndar Ómega. Og héraðsfréttablaðið Feykir, en það verður náttúrlega enginn spámaður í sínu föðurlandi.

Mér tókst meira að segja að koma mér á mynd sem birtist í Bleikt og blátt en það var reyndar á meðan það hét bOGb (eða BogB, man það aldrei) og Björn Jörundur ritstýrði því. Og ég var alklædd á myndinni, eða hátt í það.

Það var ég nú líka í Ísland í bítið í morgun en þó munaði engu að ég færi í úthverfri peysunni í útsendingu, var stoppuð á síðustu stundu. Típísk ég. Ég hef reyndar ekki tölu á þeim skiptum sem ég hef mætt í úthverfri eða öfugri peysu í vinnuna; ætti líklega að gera mér að reglu að taka sérstakt tékk á þessu áður en ég fer út á morgnana. En ég villist þá ekki á meðan ...

Fyrst ég minnist á villur: Ég er búin að vera svo lítið heima hjá mér síðan ég flutti að ég rata ekki enn um íbúðina. Ekki vegna þess að hún sé svo stór eða mikið um rangala í henni en ég er samt áttavillt. Þegar ég kem úr stofunni fram á gang byrja ég næstum alltaf að beygja í vitlausa átt.

Kannski verð ég farin að rata um áramótin.

|