(function() { (function(){function b(g){this.t={};this.tick=function(h,m,f){var n=void 0!=f?f:(new Date).getTime();this.t[h]=[n,m];if(void 0==f)try{window.console.timeStamp("CSI/"+h)}catch(q){}};this.getStartTickTime=function(){return this.t.start[0]};this.tick("start",null,g)}var a;if(window.performance)var e=(a=window.performance.timing)&&a.responseStart;var p=0=c&&(window.jstiming.srt=e-c)}if(a){var d=window.jstiming.load; 0=c&&(d.tick("_wtsrt",void 0,c),d.tick("wtsrt_","_wtsrt",e),d.tick("tbsd_","wtsrt_"))}try{a=null,window.chrome&&window.chrome.csi&&(a=Math.floor(window.chrome.csi().pageT),d&&0=b&&window.jstiming.load.tick("aft")};var k=!1;function l(){k||(k=!0,window.jstiming.load.tick("firstScrollTime"))}window.addEventListener?window.addEventListener("scroll",l,!1):window.attachEvent("onscroll",l); })();

Konan sem kyndir ofninn sinn

Eldhúsreyfarar miðaldra matargúrús á Skólavörðuholtinu

4.12.06

Sófaraunir

Hingað komu áðan tveir ungir menn frá Íslandspósti með svefnsófann og skrifborðið sem ég keypti á laugardaginn (og þá er öllum stærri húsgagnakaupum væntanlega lokið). Svefnsófinn var samsettur en ekki í kassa; þeim gekk ekkert alltof vel með hann upp stigana en ég sagði þeim að þeir mættu bara þakka fyrir að ég byggi ekki enn í gömlu íbúðinni því að stiginn þar er töluvert þrengri. Annar þeirra tók undir það; kom upp úr dúrnum að hann þekkir einkasoninn og hafði komið á Kárastíginn.

Þeir fóru svo en ég stóð eftir og horfði á sófann þar sem hann stóð á ganginum. Horfði svo á dyrnar á vinnuherberginu sem hann átti að fara inn um. Veitti því athygli í fyrsta sinn að þær eru mjórri en allar aðrar dyr í íbúðinni. Horfði aftur á sófann.

Svo fór ég og sótti málbandið mitt. Dyraopið reyndist vera 65 cm. En þegar tekið er tillit til þess að hurðin opnast (já, ég veit, hurðir opnast ekki, nevermind) ekki nema í 90°, þá var það samt ekki nema rúmir 60 cm. Sófinn var 75 cm hár á bakið. 65 cm á armana fremst. 80 cm breiður. Þetta gekk augljóslega ekki upp.

En ég er nú ekki manneskja sem gefst auðveldlega upp fyrir staðreyndum. Svo að ég sótti verkfærakassann, skrúfaði hurðina af hjörunum og lappirnar af sófanum (þær eru reyndar bara 2 cm en það munar um það), reisti sófann upp á endann (helvítið er níðþungt), setti öxlina í hann og tróð honum inn um dyragættina nauðugum viljugum. Það sér ekkert á sófanum og lítið á dyraumbúnaðinum. Eða ekkert sem má ekki laga með smámálningu. Og mér tókst meira að segja að skrúfa hurðina á hjarirnar aftur vandræðalítið.

Alveg er ég viss um að ef ég hefði ekki verið ein í þessu væri sófinn enn á ganginum. Sum verkefni er nefnilega best að leysa einn síns liðs. Þá er enginn til að segja manni að þetta gangi ekki upp.

Fyrst þetta gekk svona vel (eða gekk allavega), þá ákvað ég að skrúfa skrifborðið saman líka. Eða reyndar er þetta bara tölvuborð og ekkert voðalega stórt en í ljósi reynslunnar ákvað ég samt að skrúfa það saman inni í herberginu. Vera ekki að taka neina sénsa. Ég verð að segja að Kínverjar eða Malasíumenn eða hverjir sem framleiddu þetta skrifborð eiga sitthvað ólært af Ikea í samsetningaleiðbeiningum. "List of computer desk M013" var ekki skýrasta skema sem ég hef þurft að styðjast við. Ég skrúfaði einn dippidúttinn á, komst svo að þeirri niðurstöðu eftir að hafa rýnt í leiðbeiningarnar að ég hefði skrúfað hann vitlaust á, skrúfaði hann af og á aftur - og sá þá að fyrri aðferðin hafði verið rétt ... Jæja, en þetta hafðist. Það ganga að vísu nokkrir hlutir af en það voru hlutir sem ég ætlaði ekki að hafa á svo að það er í lagi.

|