Persónulega sé ég ekki muninn á því að keppa í fegurð og fótbolta og briddsi og samkvæmisdönsum og söng og stærðfræði og fluguhnýtingum og guðmávitahverju. Þetta eru allt ákveðnir hæfileikar eða eiginleikar eða þekking eða færni sem sumir hafa og aðrir ekki. Ég er léleg í þessu öllu saman en mér finnst voða gaman þegar einhver Íslendingur vinnur verðlaun. Sama fyrir hvað. Dúklagningar eða whatever. Og bara gott mál að óska fólki til hamingju, hvort sem það er gert í nafni þjóðarinnar eða annars.

Mér finnst þetta samt allt tóm tímaskekkja. Eða bara skekkja yfirleitt. En það er önnur saga.

Ég er alveg þokkaleg í matreiðslu en það breytir því ekki að mér finnst álíka mikil skekkja að keppa í matreiðslu og fegurð. Þótt ég hafi verið dómari í matreiðslukeppni. Í báðum tilvikum er verið að vinna með vissar staðalímyndir sem eru ekkert í sérstaklega miklum tengslum við raunveruleikann. Og Jóna Jóns eldar ekkert betri mat þótt kokkalandsliðið vinni silfur í Basel. Ekki frekar en íslenskar konur fríkka almennt við að Unnur Birna verði Ungfrú heimur. En það er allt í lagi að gleðjast bæði með Unni Birnu og kokkalandsliðinu.

Ég geri það allavega.