Kjötbollutilvitnunin sem ég nefndi í kommentum hér fyrir neðan kemur hérna - þetta er úr pistli sem ég skrifaði á póstlistann minn fyrir fjórum árum:

,,Það vill svo til að ég var að lesa bókina Outlaw Cook eftir John Thorne, sem ég hef nefnt áður hér, og þar er kafli er heitir "Meatball Metaphysics" og er helgaður kjötbollum, sem Thorne segir að sé matur sem hafi stimpilinn "permanent culinary refugee status" í vegabréfinu sínu. Er til einhver frægur franskur kjötbolluréttur? Onei. Ítalir búa til kjötbollur en vilja eiginlega ekki kannast við það. Svíar eru eyðilagðir yfir því að kjötbollur eru það sem helst heldur nafni sænskrar matargerðarlistar á lofti utan heimalandsins (fyrir utan reyndar sænska kokkinn í Prúðuleikurunum).

Thorne segir líka frá Konstantín Paustovskíj, ungum stúdent sem skaut einn af ráðherrum Nikulásar 2. Rússakeisara til bana og var dæmdur til hengingar. Hann sagði, er hann heyrði dóminn, að það skipti sig engu þótt kjötbollumáltíðunum hans fækkaði um tvö þúsund. Þarna eiga kjötbollur heima, segir John Thorne, meðal stúdenta og byltingarsinna. Maður sér fyrir sér skuggalega öngstrætiskrá í einhverri miðevrópskri borg, þar sem þefur af sígarettureyk, sterku tei og soðnu káli smýgur inn í hvern krók og koma og andrúmsloftið er gegnsýrt pólitískum eldmóði og þunglyndislegri kaldhæðni. Og kjötbollur eru eini rétturinn á matseðlinum."

Hmm, nokkuð til í þessu.

Ef einhver er að brjóta heilann um englatíturnar sem ég nefndi í gær, þá kemur hér vísbending: Englatítur munu vera skrauthvörf fyrir englabelli. Þá er bara spurningin, hvað eru englabellir?