Sauðargæran er þegar búinn að segja mér margar sögur á stuttum tíma. Ein er svona:

-Einu sinni var tölva og hún var úti að labba og þá hitti hún krókódíl sem ætlaði að éta hana en tölvan hljóp bara í burtu alveg rosa hratt og slapp frá honum.

Amman: -Eru tölvur með fætur?

Sauðargæran: -Þetta er saga, amma. En svo labbaði tölvan áfram og hún var að labba hjá sjónum og datt í sjóinn og þá komu öll vondu dýrin í sjónum, hákarlinn og kolkrabbinn og krókódíllinn og vondi fiskurinn, og þau átu hana.

Amman: -Öll?

Sauðargæran: -Já. En svo slapp tölvan út.

Amman: -Hvernig fór hún að því?

Sauðargæran: -Hann STÖKK bara! Og svo lagaði hún sig sjálf og fór í burtu en svo fann hann pabba sinn og svo fóru þeir út í skóg.

Amman: -Hvað gerðu þeir í skóginum?

Sauðargæran: -Þeir meiddu sig og það kom blóð.

Amman: -Er blóð í tölvum?

Sauðargæran: -Nei, en það á að skrifa að það kom blóð. Þetta er tölvusaga. Svo fóru þeir báðir í búð og kauptu mjólk og súkkulaði og kaffi og ýmislegt fleira. Þeir keyptu brauð úti í bakaríi og þeir keyptu snúð og kleinuhring og svo keyptu þeir sápukúlur handa litlu tölvunni. Svo fóru þeir í kappakstur og fóru út fyrir og í sandinn og það kom rispa á þá. Svo löbbuðu tölvurnar svo fast og fóru í bílinn en þeir voru ekki spenntir þannig að þeir duttu og meiddu sig. Og hann datt líka (bendir á snjóbrettamann í sjónvarpinu). Svo kom tölvusjúkrabíllinn og svo kom fimma ...

Amman: -Fimma?

Sauðargæran: -Það er svona sjúkrakallarnir sem keyra tölvusjúkrabílinn og þegar þeir voru búnir á sjúkrahúsinu fóru þeir í súkkulaðibúðina og keyptu súkkulaði og þá voru þeir með feitan maga. Og þá eru allar sögurnar mínar búnar!