Mér þykja fá fyrirbæri leiðinlegri en smáhundar. En mér er reyndar heldur í nöp við flestar skepnur sem eru minni en meðalrolla (lítil lömb kannski undanskilin af sentímental ástæðum).

Stórir hundar eru mun skárri. Samt ekki slefandi kvikindi eins og þetta sem frænka mín Gæludýra-Guðrún var með í Stundinni okkar á sunnudaginn var; einhver krumpuhundur með skinn sem var sex númerum of stórt og allt útatað í slefu.

Ef ég fengi mér einhvern tíma hund yrði það örugglega þýskur fjárhundur eða eitthvað slíkt. Lögregluhundurinn Rex. Ég var alltaf örlítið svag fyrir Rex.