Eiginlega veit ég ekki alveg hvernig kona sem er jafn utan við sig og ég fer að því að fúnkera í daglegu lífi. Til dæmis snerist ég marga hringi í kringum sjálfa mig frammi í eldhúsi rétt áðan til að leita að mandarínu sem ég veit að ég var búin að taka utan af. Ég er búin að komast að þeirri niðurstöðu að ég hafi étið fjandans mandarínuna án þess að taka eftir því (svona eins og konan sem spurði ,,át ég keppinn, Jóhannes?") en ég man það svei mér þá ekki. Og þegar ég var þarna að snúast á eldhúsgólfinu fann ég þessa miklu kökulykt og þá mundi ég allt í einu að ég var að baka jólaávaxtakökurnar, eina fyrir 2002 og eina fyrir jólin 2003 - búin að steingleyma því og þær hefðu þess vegna getað bakast í alla nótt. Það hefði verið illa farið með hálft þriðja kíló af ávöxtum og hnetum, svo ekki sé nú minnst á rommið.

Ég væri farin að hafa áhyggjur af því að þetta væri Alzheimer á byrjunarstigi ef ég hefði ekki staðfestar heimildir fyrir því að ég hef alltaf verið svona.