Einu sinni týndi ég kvöldmatnum á leiðinni heim úr búðinni. Og ég er töluvert snjöll í að týna hinu og þessu þótt ég hafi oftar en ekki fundið það aftur. En svona stórtæk hef ég aldrei verið.

Annars var ég orðin alveg sannfærð um að ég hefði týnt blaðamannaskírteininu mínu í Rússlandi um páskana, fann það hvergi nokkurs staðar. En þegar ég var að vakna í morgun rak ég tærnar í eitthvað í svefnrofunum og viti menn: Þá var blaðamannaskírteinið þarna til fóta í rúminu. Samt er ég viss um að það var þar ekki í gær. Dularfullt ...