Kona fer að kjósa

Já, ég er búin að kjósa. Kom við í Eymundsson í leiðinni og keypti mér litla reglustiku með rauðri rönd á 140 krónur. Rölti svo í Ráðhúsið.

Sigmundur Davíð og frú stóðu fyrir utan og brostu framan í myndavélar. Ef sést í bakið á þéttvaxinni konu í afar litskrúðugri yfirhöfn á einhverri myndinni er það ég. Rautt og grænt og appelsínugult og hvítt - allir litir nema blátt. Veit ekki hvort það flokkast undir áróður á kjörstað. Rétt eins og tjöldin fyrir kjörklefunum eru núna hvít, var það ekki Rúnar Þórarins sem kærði bláu tjöldin síðast?

Það var engin bið í þriðju kjördeild en ég mætti Ástu Ragnheiði og manninum hennar, þau voru á leið út. Gekk að borðinu, sagði heimilisfangið og svo nafnið og rétti fram debetkortið mitt sem skilríki.

-Þú hefur gert þetta áður, sagði konan sem tók við. -Veist alveg hvað þú átt að gera.

-Jaaaá - eða það er kannski annað mál, sagði ég. Ég hef reyndar kosið í öllum kosningum frá 1978 en ekki alltaf vitað hvað ég ætti að gera. En ég held að hún hafi ekki verið að meina það.

Svo fékk ég kjörseðilinn, fór inn í kjörklefa, dró upp reglustikuna og kaus. Fór út í góða veðrið, kom við í Ríkinu, keypti mér evrópskt rauðvín í tilefni dagsins, fór heim, settist niður með brauð, ost og rauðvínsglas, kveikti á útvarpinu og það fyrsta sem ég heyrði var:

-Eldra fólk kýs snemma.