Prófkjör og baðferð

Á Facebook er verið að bjóða mér bæði á opið hús í kosningamiðstöð VG og karlakvöld Samfylkingarinnar. Annað strandar eiginlega á því að ég er ekki karl - þótt baugfingurnir segi annað - og hitt á því að ég er ekki vinstrigræn. Svo ég held ég sitji heima. Hef svosem nóg að gera (en er ekki akkúrat að gera það núna, er samt að bræða með mér að standa upp bara til að setjast við hina tölvuna, sem ég nota þegar ég þarf að gera eitthvað af viti).

Reyndar þarf ég líka að fara að standa upp til að rista í pöruna á svínasteikinni sem á að vera í kvöldmatinn.

Ég fór í bað í gærkvöldi og tók með mér fullt umslag af prófkjörsbæklingum og ætlaði að nota tímann í baðinu til að ákveða hverja ég ætlaði að kjósa. Eða fyrirfram var ég eiginlega búin að ákveða að kjósa þá sem sendu íburðarminnsta kosningaáróðurinn. Og í svarthvítu. Nema þegar ég byrjaði að fletta sá ég að það gekk ekki upp því að það voru eiginlega allir með eitthvað voða fínt litprentað. Nema Jón Baldvin, sem ég ætla bara alls ekki að kjósa. Það var ekki einu sinni mynd af honum en það vita nú allir hvernig hann lítur út. Reyndar veit ég hvernig flestir hinna líta út svo að þeir hefðu ekkert þurft að hafa litmyndir heldur. Össur var með mynd bæði af framhliðinni og hnakkanum á sér, sem ég skildi nú ekki alveg. En ég hef ekki alltaf skilið Össur.

Þannig að ég get ekki notað þetta prinsipp og er litlu nær um hverja ég á að kjósa. Nema Pétur Tyrfings og Björgvin Val náttúrlega, ég kýs þá því þeir sendu ekki neitt. Það fannst mér eftirbreytnivert. Og Jóhönnu, ég mundi nú kjósa hana þótt hún sendi mér kosningaáróður í þrívídd.

Segi ekki að baðferðin hafi verið ónýt. En ég hafði ekki það gagn af henni sem ég ætlaði mér.