Gamla og gleymna konan

Var ég ekki að tala um það fyrir nokkrum dögum hvað mér gengi illa að muna símanúmer?

Jæja, þegar Margrét Blöndal hringdi í gemsann minn áðan til af því að ég hafði steingleymt því að ég átti að mæta í viðtal hjá henni og hún þurfti að fá heimasímann til að taka viðtalið í gegnum síma ... þá var ég svo rugluð að ég gaf henni upp kolvitlaust númer. Tæplega einu sinni líkt. Og þegar aumingja tæknimaðurinn hringdi í gemsann til að láta mig vita að það svaraði ekki í hinu númerinu var ég ekki einu sinni viss með að muna það rétta. Þannig að viðtalið fór fram í gegnum gemsann. Held samt að það hafi verið í lagi, þannig séð.

En ég er enn að velta því fyrir mér hvaða númer það var eiginlega sem ég gaf Margréti upp. Var að reyna að rifja númerið upp áðan en man það ekki fyrir víst. Reyndar er ég í þessum skrifuðu orðum að reyna að rifja upp heimasímanúmerið mitt en man það heldur ekki - það er að segja: Ég þóttist tvisvar vera búin að muna það en í þegar ég fletti upp á ja.is reyndist fyrra númerið vera hjá gömlum skólasystkinum sem ég hef ekki séð í 30 ár, það seinna hjá bókaútgáfu sem ég er ekki að vinna hjá.

Ég hef ekkert mér til afsökunar nema að ég hringi aldrei í sjálfa mig.

Og varðandi það að gleyma að mæta til Margrétar hef ég auðvitað alls ekkert mér til afsökunar. Fór meira að segja snemma að sofa í gærkvöldi. Ég held að elliglöpin séu farin að segja alvarlega til sín.