Krókódílasíki

Ég á bara eftir að skrifa fimm eða sex síður í grillblaðið, sem á að fara í prentun á mánudag. Og hef allan morgundaginn til þess. Og hálfan dag í viðbót - á ekki að mæta í Leifsstöð fyrr en tíu mínútur í tvö, það þýðir að ég tek flugrútuna sem fer klukkan eitt. Get semsagt unnið fram að hádegi.

Uppáhaldstengdasonur minn er aftur á móti að fara á kaffiuppákomu í Sviss á morgun. Sauðargæran var hér í kvöldmat í gær og utanlandsferðir föður hans og ömmu bárust eitthvað í tal. Svo barst talið af einhverri ástæðu að krókódílum og ég fór að segja drengnum frá atviki sem ég bar nýbúin að lesa um, þar sem krókódíll kom skyndilega upp úr síki í Flórída og beit konu sem þar var á gangi til bana. Sagði honum svo frá því að ég var einu sinni á hóteli í Orlando, rétt hjá einhverjum síkjum, og var þá vöruð við krókódíl sem stundum skreið upp úr síki og gerði sig heimakominn á bílastæði þar rétt hjá.

Þetta þótti drengnum merkilegt.

-Eru svona síki í Sviss? spurði hann svo.

-Ekki með krókódílum, og ekki í Frakklandi heldur, flýtti ég mér að fullvissa hann um.

En hann hætti víst ekki að hugsa um þetta því að þegar við vorum komin inn í stofu eftir matinn hnippti hann í mig og hálfhvíslaði:

-Heyrðu, amma, viltu segja mér meira um þessi síki?

Nú er ég ábyrg fyrir því að drenggreyið þorir aldrei aftur að koma nálægt neinu sem kallast getur síki. Líklega er best - af því að hann kemur stundum á Krókinn - að ég sé ekkert að upplýa hann um að íþróttahúsið þar, sem er ekki ýkjafjarri heimili afa Rögna og ömmu Diddu, er stundum nefnt Krókdílasíkið. Eða bara Síkið.