Sportnördið

Dóttursonurinn fékk að gista hjá mér á laugardaginn. Enda var systir hans með náttfatapartí fyrir vinkonurnar og ekki alveg pláss fyrir hann heima hjá sér. Mikið stuð. Bæði í partíinu og hjá okkur tveimur.

Nema ég hugsa að ég hafi sjaldan séð jafnmikið af íþróttum í sjónvarpi og á meðan á dvöl drengsins stóð. Hann er nefnilega komin með íþróttadellu á háu stigi og er ekkert sérlega kresinn á hvaða íþróttir hann horfir á, bara að það sé verið að keppa í einhverju. Þannig að hann flakkaði á milli stöðva og leitaði að einhverju sem honum leist á. Hvort sem það voru boltaleikir (og þá jafnvel hokkí eða hornabolti), mótorhjólakappakstur, risastórsvig, snjóbrettafimi, skíðaskotfimi (sérstakt áhugamál), sleðabrun eða snóker. Hann gafst samt upp á að horfa á pílukastskeppni. Og auðvitað þurfti amman að fylgjast með öllu saman, segja hver staðan var og hver var að vinna ef það var ekki ljóst. Reyna að útskýra út á hvað íþróttin gekk ef drengurinn var ekki með það á hreinu (hann hefur ofurtrú á ömmu sinni og tók allar skýringar mínar gildar). Ég reyndi öðru hverju að beina honum að teiknimyndarásunum en þær voru ekkert sérlega spennandi. Frekar að hægt væri að fá hann til að horfa á krókódíla eða eitthvað slíkt.

Svo vaknaði hann fyrir sjö á sunnudagsmorguninn og sagði ,,ég veit að það er nótt en ég er ekkert syfjaður lengur" og amman mátti gjöra svo vel að koma með honum fram í stofu þar sem honum var plantað í sjónvarpsstólinn en amman lagðist kylliflöt í sófann og hélt áfram að sofa. Var ekki vakin nema á svona tíu mínútna fresti með athugasemdum eins og ,,amma, það sést ekkert í sjónvarpinu núna", ,,amma, hvernig á að hækka hljóðið?", ,,amma, ég þarf að pissa," ,,amma, er þessi leikur búinn?", ,,amma, hver er að vinna?" og svo framvegis. Það var ekki fyrr en ég heyrði ,,amma, ég er svangur" sem ég drattaðist á fætur og bakaði lummur í morgunmatinn handa okkur. En þá var klukkan líka orðin níu.

Ég sé reyndar að drengurinn hefur gleymt tuskuhundinum sínum, sem heitir Herra Kattamatur. Ég spurði hann af hverju hann hefði látið hundinn heita þetta. Hann horfði bara á mig og sagði: ,,ég lét hann ekkert heita það, hann sagði mér sjálfur að hann héti Kattamatur." Ekkert við því að segja ...