Veður og lambalæri

Djöfuls rigning er þetta alltaf hreint.

Venjulega væri mér nokk sama - eða ég væri bara léttpirruð - en núna þarf ég að klára flutningana (já, ég veit, ég veit, ég hætti bráðum að tala um þessa fjandans flutninga) og þar sem ég þarf að láta rúmdýnuna síga út af svölunum er betra að það sé ekki hellirigning á meðan. Spáin er að vísu heldur skárri fyrir morgundaginn hér á suðvesturhorninu þannig að kannski tekst mér að flytja afganginn í fyrramálið. Eða ég vef plastdúk utan um dýnuræksnið og vona það besta.

Annars var ég með fyrsta fimmtudagsmatarboðið fyrir fjölskylduna á Grettisgötunni í gær og í tilefni þess steikti ég lambalæri með brúnuðum kartöflum og sósu. Það var ansi gott, þegar ég var búin að átta mig á ofninum, sem ég var að nota í fyrsta skipti. Ég er nefnilega matargúrú en ekki ofnagúrú. Besta læri sem þú hefur eldað lengi, sagði einkasonurinn. Bestu brúnuðu kartöflur sem þú hefur gert lengi, sagði Boltastelpan. Svo að allir voru ánægðir og eldamennska í nýju eldhúsi hefur byrjað vel, þrátt fyrir gashelluskort (og ísskápsleysi, enn sem komið er).

Annars stefnir í margar veislur á næstunni - eða þegar ég er búin að koma mér fyrir - því að allir aðstoðarmenn við flutningana fá að sjálfsögðu matarboð að launum.