Prinsinn, greifinn og Kjartan

Ég var að sjá að einn af mínum uppáhaldsrithöfundum frá bernskuárunum dó nýlega suður á Majorka, þar sem hún hefur reyndar búið seinustu 46 árin eða svo. Þetta er engin önnur en Bjørg de Chantenay greifafrú, öðru nafni Bjørg Gaselle (reyndar skráð Björg Gazelle í öllum fjórtán bókunum sem komu út eftir hana á íslensku).

Hún skrifaði semsagt bækurnar um Möttu-Maju, sem ég gleypti flestar í mig á aldrinum fimm til átta ára eða svo - síðasta bókin kom út á íslensku 1965 og hét náttúrlega Matta Maja og ástin því að þá upplýstist loksins misskilningurinn sem hafði stíað Möttu-Maju og honum Kjartani hennar sundur í mörg ár og þau trúlofuðust. Og þar með var ekki frá meiru að segja.

Ég man reyndar ekkert voðalega mikið eftir bókunum en eins og við er að búast er mér minnisstæðust frásögn af því úr bókinni sem gerist í Kaupmannahöfn (gæti verið Matta Maja gerist dansmær, samt ekki viss) þegar verið er að skera afskaplega feita svínasteik. Eins og ég hef áður sagt man ég gjarna matarlýsingar best úr þeim bókum sem ég las á barnsaldri.

Matta-Maja og höfundur hennar voru flestum gleymdar í Noregi þar til fyrir nokkrum árum þegar Mette-Marit varð krónprinsessa. Hún er nefnilega skírð í höfuðið á Möttu-Maju, sem heitir Mette-Marit á frummálinu, og var víst uppáhaldssöguhetja móður krónprinsessunnar. Mette-Marit fékk semsagt prinsinn, Bjørg Gaselle krækti í franskan greifa en Matta-Maja sat uppi með Kjartan.

Sem mér fannst aldrei neitt voðalega spennandi.