Úr vínsmökkun í volæði ...?

Ég rétt skýst til Ítalíu í viku að smakka góð rauðvín og borða góðan mat og sleikja sólina og á meðan leggst landið barasta á hliðina. Og dugir líklega ekki til að ég komi aftur til að rétta það af.

Það var dálítið skrítið að vera stödd þarna úti og fá fréttir að heiman úr fáeinum SMS-um og slitróttum fréttaglefsum á CNN. Í aðra röndina var ég guðslifandi fegin að vera fjarri þessu öllu en svo fannst manni líka vont að vera fjarri. Og það var pínulítið freistandi að vera bara kyrr í sólinni, gá hvort ekki væri hægt að fá vinnu á einhverju veitingahúsi í Toskana til dæmis (hnén á mér eru of léleg til að ég fari í vínberjatínslu) - en Geir hafði víst sagt að fjölskyldur yrðu að standa saman og ég þurfti náttúrlega að koma heim til að hugga og styrkja börnin mín. Eða hefði þurft þess ef þau skulduðu myntkörfulán og ættu böns af hlutabréfum og hefðu misst vinnuna og svona. En það var nú reyndar ekki, og sjálf vinn ég hjá stöndugu fyrirtæki og þarf ekki að hafa áhyggjur af öðru en lífeyrissparnaðinum mínum.

Og svo skín sólin rétt þessa stundina. Ekki eins hlýtt og gróðursælt og í Toskana en ég á rauðvín og pecorino og fíkjubalsamedik og þurrkaða kóngssveppi og rósasultu og fleira gott.

Og nú þarf ég líklega að fara að finna til kreppuuppskriftir.