Letijól

Ég nenni þessu ekki er búið að vera mottóið mitt þessa þrjá jóladaga. Hef ekki einu sinni nennt að klæða mig almennilega fyrr en þá í dag, var í náttfötunum allan jóladaginn og innifötum (sem ég léti aldrei sjá mig í utandyra og er ég þó engin sérstök pjattrófa) á annan. Er samt búin að klæða mig núna til að fara út með ruslið áður en það fer að lykta verulega. Og svo fer ég líklega til Siggu systur á eftir að hitta gömlu hjónin.

Það var gefið frí í vinnunni þessa tvo daga milli jóla og nýárs en ég hef samt nóg að gera á morgun - glæptist til að lofa að taka að mér veislueldamennsku fyrir laugardaginn, ég hefði nú átt að þekkja sjálfa mig betur. Jæja, ég hef gott af því að rífa mig upp úr letinni og steikja sex hundruð kjötbollur og svo framvegis.

En þetta eru búin að vera mikil rólegheitajól. Ég er bara búin að liggja útaf og lesa (Bíbí og Þórberg, á Minnisbók eftir af jólalesningunni), hreiðra um mig í leisígörlstólnum og horfa á sjónvarpið (það hefur þó meira og minna farið fyrir ofan garð og neðan, ég hef venjulega sofnað út frá því, sama á hvaða tíma sólarhringsins er) eða spilað bjánalega tölvuleiki. Sem er fínt.

Þetta er búið að vera ansi viðburðaríkt ár (meira um það í mínum árlega áramótapistli, sem ég skrifa öðruhvorumegin við áramótin) en það virðist allavega ætla að enda á rólegum nótum.