Vöruskortur, sjampó og gamlingjar

Ég kom við í Bónus áðan af því að mig vantaði sjampó. En sjampóin voru meira og minna uppseld. Sjálfsagt ýmislegt fleira líka, ég gáði ekkert sérstaklega að því.

Ég fékk reyndar sjampó sem ég var alveg sátt við og kostaði ekki mikið. En svo fór ég að hugsa um að jafnvel þótt sjampó seldist upp í landinu hefði maður jú orð Hallgríms læknis Magnússonar fyrir því að það væri óþarft með öllu og gott ef ekki til stórskaða.

Þegar ég var að vinna á ellideild sjúkrahússins á Króknum fyrir margt löngu var nú ekki verið að splæsa í sjampó til að þvo hárið á gamla fólkinu. Við vorum látnar nota einhvers konar grænan sápulög sem var eiginlega alveg eins og uppþvottalögur en að vísu ekki með eplalykt. Eða hvaða lykt það er nú sem á að vera af grænum uppþvottalegi.

Það var þegar ég var að vinna þarna á ellideildinni sem ég ákvað að mig langaði ekkert sérstaklega að verða gömul en það hafði reyndar ekkert mikið með hársápuna að gera.