Matarást - eða ekki

Ég jók vinsældir mínar ögn með því að mæta í morgun (þegar ég loksins mætti) með fjóra rétti sem ég hafði eldað fyrir matarblað Fréttablaðsins. Ég hef sjálfsagt nefnt það áður en mér þykir alltaf best, þegar ég er að láta frá mér uppskriftir til birtingar, að sem flestir smakki og gefi álit; hafði þá stefnu þegar ég var hjá Gestgjafanum að setja matinn fram til smökkunar þegar búið var að mynda hann og reyna að ná í sem flesta til að bjóða þeim að smakka. Fékk oft gagnlegar athugasemdir og gagnrýni (og miklar vinsældir, jújú) sem ég hefði ekki viljað missa af. Ekki veit ég hvort arftakar mínir hafa haldið þessari stefnu en ég mæli allavega með henni.

Auk þess væru aukakílóin örugglega enn fleiri ef ég borðaði allt saman sjálf.

Og ef ég hefði barnabörnin sem mína aðalgagnrýnendur - almáttugur. Þá færi nú aldrei nein uppskrift frá mér. Þau hafa allavega ekki matarást á mér, svo mikið er víst.