Amtmenn, ísbirnir og símavændi

Veðrið var svo gott um kaffileytið í dag að hluti ritstjórnarinnar hreiðraði um sig við vinnu úti á pallinum bakvið húsið; ég settist með Grím amtmann og las þar til Norðurreiðinni lauk og amtmaðurinn dauður, hvort sem það var nú Skagfirðingum eða gylliniæðinni að kenna. Ekkert nýtt að Skagfirðingar fái skömm í hattinn fyrir að hafa drepið einhvern, hvort heldur er amtmenn eða ísbirnir. En allt tengist þetta nú því að nágrannabærinn Skipalón er oft nefndur í frásögninni af Grími og þar varð jú (í bókmenntum að vísu) frægasta ísbjarnardráp á landinu allt þar til að Þverárfjallsbirninum kom.

En nú er spurning hvort ég hef eitthvert verkefni sem ég get sest með út í sólina á morgun, fyrst amtmaðurinn er svo gott sem frá. (Ef það verður sól á morgun, náttúrlega - en mér sýnist spáin benda til þess.) Man ekki til að ég sé sjálf með neitt verkefni á því stigi en aldrei að vita hvað hægt er að finna á ritstjórninni.

Spurning með að grípa í handritið að símavændisbókinni, hún ætlar að verða mér drjúg.